QƏSBKARLIQ

is. Özgənin malını, mülkünü, torpağını və s.-ni zorla tutma, əlinə keçirmə, qəsb etmə.
Ərəb hakimi Haşimin dövründə Dərbənd əhalisi naçar qalıb alver və qəsbkarlıqla məşğul oldu. A.Bakıxanov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QƏSBKARLIQ qəsbkarlıq bax təcavüzkarlıq
QƏSBKAR
QƏSD

Digər lüğətlərdə