1. Təravəti olan; tər, təzə. Təravətli gül.
– …Hər tərəfdə otlar göyərmiş, ağacları təravətli yarpaqlar örtmüşdür.
2. Təmiz, saf, sərin.
Bayırda gözəl, ilıq dağ yerlərinə məxsus yüngül təravətli bir iyun sabahı açılırdı.
Öz canından əziz tutur; Təravətli yaylaqları.
3. Sağlam, sağlam görünüşlü, gümrah, gözəl, cazibəli. Təravətli gənc.
– [Şəmsiyyə] incə, ətirlənmiş və təravətli bir xanımdır.