VACİBAT

is. [ ər. “vacib” söz. cəmi] köhn. Din və köhnə adab baxımından yerinə yetirilməsi və ya riayət edilməsi vacib olan işlər.
// Ümumiyyətlə, çox vacib olan şey.
İnsan üçün gəzmək vacibatdandır. H.Zərdabi.

VACİB
VACİBLİ

Digər lüğətlərdə

барчо́нок джо́кер живо́тное занепого́дить зо́лото изо... кружа́ло ми́рта мовето́нный поме́сячный проко́нсул злы́дня подгова́риваться сельсове́тский уку́пориваться фрахт скопа bestraddle crash barrier go-down lentil наверху оковка охриплый скандалист