XORYAT

1. Qaba, kobud; sevgisiz.

2. Fərsiz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Dialektlərdə satqın, çirkin mənasında da işlənir. Bu sözə “Kitabi-Dədə Qorqud”da xoyrad şəklində rast gəlinir.

Mislin yoxdur, qızıl güldən təzəsən,

Yer hay, məlum, təzəsən, broy!

Sənə xoryat əli dəydi, sol sonam!

Bol, broy, broy!

           (M.Elyas. “Nəğmələr kitabı”)

XORYAT
XOŞNİŞAN

Digər lüğətlərdə