ŞENLİK

Kənd, oba, yaşayış məntəqəsi, məskun yer.

Bir təpənin başında bir şenlik görünürdü, Aslan dedi:

– Qardaş, orda diyən kör-kösək var. Gəl gedək ora, bəlkə yeməkdən-zaddan tapdıq. (“İrvahım”)

                                                                             *

Ay oğlan, bu gədikdən aşanda Bəndərqala şəhəridi. Şenlik abadanlıqdı. Gedin, düşün, dincəlin. (“Şahzadə Bəhrəm”)