ə. «bədəl» c. 1) əvəz, əvəz edən şeylər; 2) müavinlər.
(Qax) qanacaqsız, qanmaz. – Allah vuran əbdaldı, xayrını, zaralını bilmiy
Bax. Abdal. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)