1. Bir-birinin əlindən tutaraq. Əl-ələ oynadılar. Əl-ələ yerimək.
2. Birgə, bir yerdə, həmrəycəsinə, dostcasına. Əl-ələ işləmək. Əl-ələ çalışmaq.
◊ Əl-ələ, baş-başa – haqq-hesabı qurtarma, alış-verişi və ya hər hansı bir işdən, oyundan və s.-dən həm ziyansız, həm də qazancsız çıxma.
[Məşədi Möhsün:] Deməli, bir kasa da qaymaq gəlsə, əl-ələ, baş-başa çıxırıq.
Əl-ələ vermək – birbirinə kömək etmək, köməkləşmək, birlikdə çalışmaq. Əl-ələ verib işləmək.
– Qız xoşbəxt, oğlan xoşbəxt – ikisi də əl-ələ verib şad və xürrəm … ömür sürürdülər.
[Sara:] Sən ac, mən də ac, gedək, bir guşeyi-xəlvətdə əl-ələ verib işləyək, yaşayaq.
Həmin gecə Əkbərlə Ayaz əl-ələ verib şəhərdən qaçdı.
Əl-ələ tutmaq – bax əl-ələ vermək.
