1. Tikişi açılmaq. Paltarımın qolu sökülüb. Paltonun astarı sökülüb.
– Ələsgər, ağlayır qızlar, arvadlar; Söküldü döşəklər, yorğan qalmadı.
2. məch. Uçurulmaq, dağıdılmaq (qurulu bir şey). Çal-çəpər sökülüb dağılmışdı.
Malqara sürtünüb bəzi ağacların tənəyini salmışdı.
// Məc. mənada.
[Məşədi İbad:] Ə kişi, vallah, mən dağıldım, mən söküldüm, mən bu qədər pulu haradan alım verim?
3. İşıqlanmaq, açılmaq (adətən “üfüq”, “şəfəq” və s. sözlərlə).
Dan yeri söküləndə; Zülf üzə töküləndə; Şeh düşmüş gülə bənzər; Ağ üzdən öpüləndə. ().
Yolda açdım səhəri; Üfüq üzümə güldü; Qızıl donlu dan yeri; Gözlərimdə söküldü.