Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • SƏADƏT

    is. [ər.] 1. Həyatda ən yüksək məmnunluq hissi; bir şəxsin hər hansı bir şeydən duyduğu dərin məmnunluq və sevinc hissi; xoşbəxtlik

    Tam oxu »
  • SƏADƏTLİ

    sif. Xoşbəxt, bəxtiyar, məsud, uğurlu. Səadətli günlər. Səadətli gələcək. – Hər quşun olmaz səadətli hümatək kölgəsi

    Tam oxu »
  • SƏADƏTSİZ

    sif. Bəxtsiz, bədbəxt, uğursuz. Sözün şənində şöhrət var, bu məna qəflətən solmaz; Çiçəksiz, sözsüz, insansız, səadətsiz bahar olmaz! S

    Tam oxu »
  • SƏADƏTSİZLİK

    is. Bəxtsizlik, bədbəxtlik, uğursuzluq

    Tam oxu »
  • SƏBA

    is. [ər.] şair. Səhər əsən xəfif yel; meh. Səba, əhvalımı bir-bir; Varıb ol yarə ərz eylə. M.V.Vidadi

    Tam oxu »
  • SƏBA YELİ

    is. [ər.] şair. Səhər əsən xəfif yel; meh. Səba, əhvalımı bir-bir; Varıb ol yarə ərz eylə. M.V.Vidadi

    Tam oxu »
  • SƏBAT

    is. [ər.] Axıra qədər sözünün üstündə durma, iqrarında möhkəm olma; dəyanət, sabitlik, davamlılıq, möhkəmlik, mətanət, əzm

    Tam oxu »
  • SƏBATLA

    zərf Mətanətlə, dözümlə, möhkəmliklə, səbat göstərərək

    Tam oxu »
  • SƏBATLI

    sif. Sözünün üstündə duran, iqrarında möhkəm olan; dəyanətli, mətanətli, möhkəm, əzmli. Səbatlı tələbə

    Tam oxu »
  • SƏBATSIZ

    sif. Sözünün, qərarının üstündə durmayan, sabit olmayan, möhkəm olmayan, mətanət göstərməyən; mütərəddid, dəyanətsiz

    Tam oxu »
  • SƏBATSIZLIQ

    is. Sözünün, qərarının üstündə durmama; dəyanətsizlik, qərarsızlıq

    Tam oxu »
  • SƏBƏB

    is. [ər.] 1. Bir şeyin, hadisənin baş verməsini şərtləndirən başqa hadisə, şərait. Nöqsanların səbəbi

    Tam oxu »
  • SƏBƏBKAR

    is. [ər. səbəb və fars. …kar] Bir şeyə səbəb olan, bais olan adam; təqsirkar. [Şəhrəbanu xanım:] Bəli, dəxi necə edək, Allah səbəbkara bəla versin! M

    Tam oxu »
  • SƏBƏBKARLIQ

    is. Səbəbkar olma, bais olma; təqsirlilik

    Tam oxu »
  • SƏBƏBLİ

    sif. Müəyyən səbəbi olan, üzürlü

    Tam oxu »
  • SƏBƏBSİZ

    sif. və zərf Heç bir səbəb olmadan, heç bir əsas olmadan, nahaq yerə. Səbəbsiz işdən qalmaq. Səbəbsiz gülmək

    Tam oxu »
  • SƏBƏT

    is. İçinə meyvə, göyərti və s. yığmaq üçün qarğıdan, qamışdan və s.-dən hörülən uzunsov zənbil. Bir səbət üzüm

    Tam oxu »
  • SƏBƏT-SƏBƏT

    zərf Səbətlərlə, səbətlər dolusu. Səbət-səbət üzüm. Səbət-səbət gilas. – Edqar … səbət-səbət meyvə daşıyan … ərəbləri qonağından gizlədə bilməmişdi

    Tam oxu »
  • SƏBƏTCİK

    is. Balaca səbət

    Tam oxu »
  • SƏBƏTÇİ

    is. Səbətdə gəzdirib şey satan adam

    Tam oxu »
  • SƏBƏTTOXUYAN

    is. Peşəkar səbət toxuyan

    Tam oxu »
  • SƏBİ

    is. [ər.] 1. Məğlub edilmiş tərəfdən əsir tutulub satılan adam. 2. Həddi-büluğa çatmamış oğlan; gənc, uşaq

    Tam oxu »
  • SƏBİR

    is. [ər.] 1. Xoşagəlməz, acı, haqsızlıq kimi üzücü hallar qarşısında səsini çıxarmadan onların keçib-getməsinə dözmə, təhəmmül etmə

    Tam oxu »
  • SƏBİR₂

    is. Asqırma, asqırtı, asqırıq. ◊ Səbir gətirmək – asqırmaq. Tək səbir, cüt səbir – xalq arasında: guya bir dəfə asqırma nəhslik, uğursuzluq; cüt asqır

    Tam oxu »
  • SƏBİR-ARAM

    bax səbir-qərar. Səbir-aramı qalmamaq. [Əbülhəsənbəy:] Səbrim-aramım yox idi, çünki yoldaşları böyük təhlükə gözləyirdi

    Tam oxu »
  • SƏBİR-QƏRAR

    is. Səbir, təmkin, hövsələ, təhəmmül. Ey sevdiyim, səndən cüda düşəli; Nə səbrü qərarım, nə taqətim var

    Tam oxu »
  • SƏBİRLİ

    sif. Səbri olan, səbir edən, təlaş və məyusluq və ya hövsələsizlik göstərməyib mətanətlə dözən, dözümlü

    Tam oxu »
  • SƏBİRSİZ

    1. sif. Səbri olmayan, hövsələsiz, dözümsüz, tələsən. Səbirsiz adam. 2. bax səbirsizliklə (“səbirsizlik”də)

    Tam oxu »
  • SƏBİRSİZLƏNMƏ

    “Səbirsizlənmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • SƏBİRSİZLƏNMƏK

    f. Özünü saxlaya bilməyib haldan çıxmaq, səbirsizlik göstərmək, səbirsiz olmaq, hövsələdən çıxmaq. Gündə bir dəfə qəzet idarəsinə baş çəkən Müsyö Qame

    Tam oxu »
  • SƏBİRSİZLİK

    is. 1. Səbri olmama, səbir edə bilməmə, bir yerdə aram tapa bilməmə, hövsələsizlik, qərarsızlıq. Oğul, səbirsizlik adama həmişə ziyan verər

    Tam oxu »
  • SƏBRÜ QƏRAR

    is. Səbir, təmkin, hövsələ, təhəmmül. Ey sevdiyim, səndən cüda düşəli; Nə səbrü qərarım, nə taqətim var

    Tam oxu »
  • SƏBT

    is. [ər.] : səbt etmək – qeyd etmək, yazmaq. Od tutar kağızlar, alışar qələm; Səbt etsələr hər tumara dərdimi

    Tam oxu »
  • SƏBUHİ

    sif. [ər.] Səhərə aid olan, sübhə mənsub olan

    Tam oxu »
  • SƏBZƏ

    is. [fars.] 1. Əla kişmiş növü. Süfrədə tut qurusu, miyanpur, innab, ləbləbi, kişmiş, səbzə, alma, portağal da olardı

    Tam oxu »
  • SƏBZƏLİ

    sif. Tərkibində səbzi (göyərti) olan; göyərtili. Səbzəli qovurma

    Tam oxu »
  • SƏBZƏVAT

    [fars. səbzə və ər. …at] Müxtəlif göyərtilər (səbzilər), göy-göyərti. [Koroğlu] ətrafa göz gəzdirib baxdı ki, yanında bir səbzəvat dükanı var

    Tam oxu »
  • SƏBZƏVATÇI

    is. Səbzi (göyərti) yetişdirib satan adam; göyərtiçi

    Tam oxu »
  • SƏBZƏVATÇILIQ

    is. Səbzi (göyərti) əkib satmaqla məşğul olma; göyərtiçilik. Səbzəvatçılıq etmək

    Tam oxu »
  • SƏBZİ

    is. 1. Göyərti. Yeməklər yenə də düyü, ət, toyuq, yumurta və səbzilərdən bişirilmiş Təbriz xörəkləri idi

    Tam oxu »
  • SƏBZİQOVURMA

    is. Göyərti ilə ətdən bişirilən qovurma. Plovu səbziqovurma ilə yemək. – Usta qatıq kasasını … səbziqovurmanın üstünə töküb ağız ləzzəti ilə yedi

    Tam oxu »
  • SƏBZİQOVURMALI

    sif. Xuruşu səbziqovurma olan. Səbziqovurmalı plov

    Tam oxu »
  • SƏBZİQOVURMALIQ

    sif. Səbziqovurma bişirməyə yarar. Səbziqovurmalıq ət. Səbziqovurmalıq göyərti

    Tam oxu »
  • SƏBZİYYAT

    [fars. səbzi və ər. …iyyat] bax səbzəvat. Yolun bir tərəfində müsəlmanlar səbziyyat əkirdilər. Ə.Haqverdiyev

    Tam oxu »
  • SƏCCADƏ

    is. [ər.] din. Mömin müsəlmanların namaz qılanda istifadə etdikləri kiçik xalça və ya parçadan tikilmiş döşənək; canamaz

    Tam oxu »
  • SƏCDƏ

    is. [ər.] din. Namazda alını möhürə söykəyib, Quranın bəzi ayələrini oxuyarkən alnını ona söykəyib dua oxuma

    Tam oxu »
  • SƏCİYYƏ

    is. [ər.] 1. Hər hansı bir şeyin və ya hadisənin başqalarından fərqləndirən xüsusiyyəti; xarakter. Hadisənin səciyyəsi

    Tam oxu »
  • SƏCİYYƏLƏNDİRMƏ

    “Səciyyələndirmək” dən f.is

    Tam oxu »
  • SƏCİYYƏLƏNDİRMƏK

    f. Bir şeyin səciyyəvi xüsusiyyətlərini vermək, göstərmək. // Bir şəxsin və ya şeyin fərqləndirici xüsusiyyətini təşkil etmək

    Tam oxu »
  • SƏCİYYƏLƏNMƏ

    “Səciyyələnmək”dən f.is

    Tam oxu »