Hayqırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yardım dilərik, yardımına güvənərik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Nəvə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Səslənmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Xınalı, xına yaxılmış. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Üzünü açmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Rübəndli, örtülü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qolsuz üst qadın geyimi. Dastanlarda mintənə şəklində də işlənir. Örtübən başına şalı-zər, gəzər, Abıdan nimtənə, qızıl düymələr, Yaraşır belinə zərba
Vermək, bağışlamaq, qurban etmək. Canımı yolunda nisar elərəm, Murada çatmağı haqdan dilərəm, Ox-kaman qurmusan, onu bilərəm, Verməz Rüstəm Zala aman
Bağışlama, qurban etmə.
Nə olmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Nəyə yarayar? Nə üçün? (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Həddi-büluğa yetmiş, cavan, gənc. Əcəb norəstədi, xub qəddü-qamət, Əcəb şəhla, əcəb şəmayıl Pərim! (”Qurb
Rövnəq sözünün təhrifidir, bəzək, yaraşıq, lətafət, gözəllik, parlaqlıq deməkdir. Bir neçə qəndillər asılıb dardan, Neçəsi heyvadan, neçəsi nardan, Xə
“Novruz” dastanında işlənmiş bu ifadə deyim kimi yayılmışdır. Eşq əlindən dərdə düşmək mənasında işlənir
Bax: novraq.
Bax: norəstə.
ərəb. nəzlə 1. Zökəm, tumov. 2. dial. Baş sətəlcəmi; dişlərin hamısının birdən ağrıması. Dialektlərdə muzilə, muzula şəklində də işlənir
1. Hərdənbir, arabir, az-az, təsadüfdən-təsadüfə, nadir hallarda. 2. Birdən, gözlənilmədən. Sən nüdrətən bir məclisə varanda, Yaxşı əyləş, yaxşı otur,
Görünən, zahir olan, aydın olan; əyan, aşkar. Heç rəhmə gəlmədi zalım cəlladlar, Bir yana çatmadı dadı fəryadlar, Burda yer ağladı, göydə buludlar, Qi
1. Kömək, yardım. 2. Zəfər, qələbə. Zimistan yaz olar, çəkmə həsrəti, Dayan bu möhnətə, çox da darıxma
Maya, toxum, məni (spermatozoid). Nakəs adam danışıqdan saz olar, Kərəmdən kəm, səxavətdən az olar, Nütfədə qarışan şeyitbaz olar, Mərd də sığışdırmaz
Oyulmaq; çökmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Otaq. Sevdiyim, süpür odanı, Doldur, saqi, ver badanı, Yarıma gələn qadanı Qızıl kimi alıram mən. (“Abdulla və Cahan”)
Çoluq-çocuq qələbəliyi, tünlüyü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçik oğlan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Uğurlamaq, yollamaq. Şapuru can ilə oğradım cəngə, Məğlub eləyibən gətirdim təngə. (“Sam şahzadə”)
Atın yavaş kişnəməsi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Oğru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Gizlicə, yavaşca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Oxçu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Kiçik ox, gözəl ox. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Oxumaq, dua etmək, dua oxumaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bütün, hər şey, hamısı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çiyin. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
İşi aşırmaq, düzəltmək, yaxşılaşdırmaq, yoluna qoymaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Doğru, sağlam. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yaxşılaşmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qalın ip, kəndir, örkən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Atanın yerini tutacaq olan, varis. 2. Şərik (irtaş), ortaq, bərabər, birlikdə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Vəsf sözünün cəmi; sifət, keyfiyyət. Bircə gözəl istərəm bu osafda, Gözəllər içində xub tər olsun. (“Mahmudla Nigar”)
Düzənlik, ovalıq. Kərəm deyər: eşq qazanın qaynadan, Geniş ovalarda köhlən oynadan, Fəryad edib, çox analar ağladan, Mən ağlayım yana-yana, aman hey!
Bölük-bölük etmək, parçalamaq, qırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əhval. Dəryalar göy geymiş, mahılar qara, İnən belə öz halıma vay deyim. Biz iyid ki, qürbət elə varanda, Qəriblərin ovhalına vay deyim
Vərəq sözünün cəmi, övraqi-gül – gül yarpaqları. Mənnən salam olsun Aşıq Sənana, Bil, neçə gül bitib, ovrağı nədi? Məscidi-əqsayə kim qoydu bina, Onun
Oyatmaq, yuxudan oyatmaq, oyandırmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bud çuxuru. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Döyüşmək, hünər göstərmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)