Bax: çamxana. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Çəmənlik. Məcnun özünü Leyli ilə görüşdükləri çəməngaha yetirib gördü ki, lələ köçüb, yurdu qalıb. (“Leyli və Məcnun”)
Çəmənlik. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu Qıratını minib bir neçə mənzil yol gedəndən sonra gəlib çatdı bir çəməngaha
Duman, sis. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Uca-uca dağlar başı, Çənli də olur, çənsiz də olur. Cəhd elə bir işdə tapıl Sənli də olur, sənsiz də olur
Əl, pəncə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Namərd çəngində qalmışam, Dərdü xufata dolmuşam, Deyəsən cinni olmuşam
1. Bax: çəng. 2. Bir əl tutan qədər (adətən, rəqəmlərlə). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gərək Telli xanımı Cəfər paşanın çəngəsindən qurtarıb, Çənlibe
fars. çəngal Qarmaq, asılqan, asqı // kəsilmiş heyvanların cəmdəyini və iri ət parçalarını asmaq üçün iri qarmaq; qənarə
1. Dəf çalıb oxuyan rəqqasə. 2. Çəngçalan. 3. Əxlaqsız qadın mənasında. Dastanlarda 3-cü mənada rast gəlinir
Dumanlı, sisli. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Uca-uca dağlar başı, Çənli də olur, çənsiz də olur. Cəhd elə bir işdə tapıl Sənli də olur, sənsiz də olu
Həyasız, utanmaz. İrvahım deyərlər mənim adıma, Damanda qalmışam yetiş dadıma. O vaxt düşdüm bir çəpəlin oduna, Doğru yetiş dərdi-dillərə sən də
Həyasız, utanmaz. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dedi: – Kişi nədi, ay çəpəl, deyə bilməzsən ki, ay hacı, ziyarətin qəbul olsun? (Paris nüsxəsi
Milli qadın geyimi; qolları yarıq, qıraqlarına qaytan tikilmiş uzun köynək. Dədəmə də bir dəst paltar, anama da bir çəpkən al, sonra deyim
Çarpaz sözünün təhrifidir. O zəhri zülfləri köksündə çəprəs, Zər zərbab üstündən, ətlası çərkəs... (“
At xəstəliyi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Amma çər dəymiş deyirlər yaman bəddi. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)
Bax: çər. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu dedi: – Paşa sağ olsun, çərən dəymiş çox yaxşı atdı, bircə o cini olmaya
Bax: çarx. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Fırlanma. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Almasdan qılıncdır, poladdan yeyə, Çeynərəm dəmiri, üflərəm göyə, Olaram çərxəki, düşərəm ögə, İstə, Təkəlidən
1. Dünya. 2. Göy, səma. 3. Bəxt, tale. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Belə bilsəydim, sevməzdim, Qəm-qüssəsini yeməzdim, Çərxi-fələkə deməzdim, Sənə g
Qoşun, ordu. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xotkar üstümüzə çəri buyurdu. Döyüşərəm, dönmənəm, edərəm cəngi, Ac qarıqqay kimi doyursa məni, Mən qəbul
Əsgər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Komandan, baş komandan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Əsgər toplamaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Mahir döyüşçü. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çadırlı, çətirli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Pişik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
rus. əsli: четверть 100 qrama bərabər ağırlıq ölçüsü. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Hamı güluşdü, qəssab gülə-gülə dedi: Bu saat səni yola salacağam
Şırıl-şırıl, çağlaya-çağlaya. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çadırın qumaş dəliyinin ağac halqası. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çıxaraq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çıxarmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: cıqqa. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu durnanın başındakı çıqqanı yolub, Eyvazın araqçınına sancdı
Çıxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Yüyən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Çılpaq, soyunmuş, üryan. 2. Məcazi mənada: fağır, möhtac, yoxsul. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Soyunmuş, lüt, çılpaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qızılla bəzənmiş paltar və başqa şeylər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çırpıntı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Məcazi mənada: yenicə doğmaq, çıxmaq (günəş haqqında). (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə ki səhər acildi, hələ heç gün çırtlamamışdan Koroğlu yerindən
Bax: çırtlamaq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Gün çırtanda üç nəfər də götürüb yeridi düşərgəyə. (“Mərcan xanımın Çənlibelə gəlməyi”) (İ
1. Atın qabaq ayaqlarını bağlamaq üçün ip, kəndir. 2. Məcazi mənada: buxov. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Özün görürsən ki, ayağıma çidar olub, mənim
Nə xeyri var? nə fayda? təəssüf ki ... (ara söz kimi işlənir). Onun o tərəf-bu tərəfinə keçdi, çağırdı, amma çifayda – Qurbani ayılmadı ki, ayılmadı
Çiyin. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: çillə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Dəmirçioğlu yayı çiynindən aşırdı, oxları bir-bir çilləyi-kamana mindirib, yerindən tərpənəni vurub yerə sal
fars. çellə Yay-oxun kirişinə deyilir. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Prof. B.Əhmədov “Etimologiya lüğəti”ndə yazır: Görünür, kiriş 40 sapdan (ipdən) e
fars. çellə 1. Doğuşdan, toydan və ya ölümdən keçən qırxgünlük müddət. 2. Qışın böyük və kiçik çillədən ibarət ilk iki ayı (60 gün)
Adətən, gəlin toydan sonra, zahı qadınla körpəsi isə doğuşdan sonra 40 gün çilləli hesab olunur. Bu dövr təhlükəli sayılır
Bax: çillə çıxartmaq.
Axar suyun qabağına yığılan çör-çöp, zir-zibil. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Elə bil qabağı çilləkən basmış dağ selinin qabağı açıldı