Dəyənək, iri əlağacı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
-dək, qədər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: dəyirman. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Çatmaq, yetişmək, vasil olmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ağız. Qızılgül bəslənir xəndan içində, İnnabı ləblərin dəhan içində, Abbasam, durmuşam meydan içində, Kimə bu gen dünya dar isə gəlsin!
Ağız. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Titrəyir əllərim, tor görür gözüm, Mənmi qocalmışam, ya zəmanəmi? Dolaşmır dəhanda söhbətim, sözüm, Mənmi qocalmış
Yüyənin və ya cilovun atın ağzına salınan dəmir hissəsi. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Yüyəni qorxudan elə dartır ki, dəhnə az qalır atın cəvcələrini
Burnu əyri kəsici alət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Oba-oymağın əli yaba, dəhrə, balta tutanı qoşuldu İsabalıya
Daha, artıq. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) İki bəylər bir arada durmasın, Aşığı ağladan dəxi gülməsin, Bu qisasdır, qiyamətə qalmasın, Mən dəlini tuta
Sığınmaq, himayə istəmək, kömək istəmək. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Sığınmaq, himayə istəmək, kömək istəmək.
1. Sığınan, himayə axtaran, kömək istəyən. 2. Dialektlərdə “piştaxta” mənasında işlənir. Dastanlarda 2-ci mənaya rast gəlinir
Sığınan, himayə axtaran, kömək istəyən. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bolu bəy əsir düşmüş atlıları ilə birlikdə bir müddət Çəmlibeldə qaldı
Qədər, kimi. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ağlı və şüuru yerində olmayan; gic, axmaq, sarsaq, ağılsız. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Koroğlu gülüb dedi: – Çoban, Allaha and olsun sənə lağ eləmi
1. İntizamsız, danışığını, hərəkətini bilməyən. 2. Dəliqanlı. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Adımı soruşsan, bil, Rövşən olu, Atadan, babadan cinsim Ko
ər. dəlail – dəlil sözünün cəmidir Nəsihət. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Xoca Əziz onu yanlayıb başladı dəlil-dəlayil eləməyə ki: “Balam, day bizi ni
Çoxlu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Bax: dəli (6-cı mənaya). (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dəlik-deşik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dəlilik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
fars. dəstgah Cah-cəlal, dəbdəbə, təntənə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Bolu bəy dəm-dəsgahla çıxdı
Qısa vaxt, an, ləhzə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Sən demə, Bolubəygil də bu dəmdə elə buraları gözdən keçirmişdilər
Saz nəzərdə tutulur. Dədə, ona həm dəm, həm də qəm çömçəsi deyərlər. O gahdan dəmə çalar, gahdan qəmə
Seyrək, dəngil, tala-tala. (“Koroğlu” dastanının lüğəti) Uca dağların başında Ala-dəmgil qar görünür
Oxun dəmir ucluğu. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ucluqsuz; dəmir olmayan, ucuna dəmir taxılmamış olan. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Dəmir, dəmirdən. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Zireh. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Zirehli, zirehlənmiş. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Zirehli. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Sınamaq, təcrübə etmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Pul. Rus dilində olan деньги bu sözdən yaranıb. Gəlib görsən cahıllıqda neylərdim, Həramilər avgahını boylardım
Qədər. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Ayaqlarını vurduqca. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
1. Təpə, kiçik dağ. 2. Uc, zirvə. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Təpəcik. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Təpəyən, cuman. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Təpələmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Baltaya bənzər döyüş silahı. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Təpik altında qalmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Təpik atma, təpik, qoşa. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Şıllaq atmaq, təpikləmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Şıllaqlamaq, ayaqla vurmaq, heyvanın arxa ayaqla geri vurması. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tərpənmək; silkələnmək, silkələnib qalxmaq. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Tərpətmək. (“Kitabi-Dədə Qorqud” leksikası)
Qapı. Mən aşığam dərində, Dayazında, dərində, Qul olasan, qalasan, Nazlı yarın dərində. (“Nəcəf və Pərzad”)
1. Dərdli, qəmli, qüssəli. 2. Məcazi mənada: aşiq, vurğun. Alagözlü nazlı dilbər, İnciməyin çağı deyil
Bax: dərdimənd.
Çay üzərində ağacdan düzəlmiş keçid (körpü). Bulud olan qalxar havada gəzər, Aşiq olan yarçün bağrını əzər, Qəvvas olan girər dərində gəzər, Bir dərin