Ağlı və şüuru yerində olmayan; gic, axmaq, sarsaq, ağılsız. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Koroğlu gülüb dedi:
– Çoban, Allaha and olsun sənə lağ eləmirəm. Gəl paltarımızı dəyişək, hərgah qayıtsam paltarımı geri alaram, qayıtmasam, geyimlər bir yana, atımın azı iki min tümən qiyməti var, sat ye, mənə də dua elə.
Çoban fikirləşdi ki, yəqin bu dəlidi, dedi:
– Soyun. (Paris nüsxəsi, 3-cü məclis)
İgid, qəhrəman. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)
Dəli Həsən Koroğluya yetmiş yeddi cavan, igid, cəngavər qul bağışladı. Onlar bütün mal-dövləti neçə qəflə-qatıra yükləyib, qullarla birlikdə mənzilbəmənzil Qaflan gədiyindən ötüb Azərbaycan torpağına çatdılar. Koroğlu qullara dəli adı vermişdi. Koroğlu ilə Dəli Həsən özləri üçün təmiz, gözəl bir yaşayış məskəni axtarırdılar. (Paris nüsxəsi, 2-ci məclis)
*
Günlərin bir günü Koroğlu yeddi yüz yetmiş yeddi dəlisilə ova çıxmışdı. (Paris nüsxəsi, 4-cü məclis)
*
Qırat burdan getdi büyün,
Sinəmə vurdu dağ, düyün,
Gedib dəllərə nə deyim?
Öl, burada qal, Koroğlu!
(“Həmzənin Qıratı aparmağı”)
