(Ordubad) yun çubuğu
(Barana) kətmənləmək. – Get, kolun divini toxala
(Şəmkir) sataşmaq. – İrva: m maηa yaman toxanır
(Sabirabad) bax toğay I. – Toxayda mal qalıb
(Bakı, Cəlilabad) təskinlik, ürək-dirək ◊ Toxdağ verməy (Cəlilabad) – təskinlik vermək, ürək-dirək vermək
I (Çənbərək, Şəki, Zəngilan) sakitləşmək, özünə gəlmək, özünü ələ almaq. – Urəyim heş toxdamır, elə bil indijə ağzımnan çıxajax (Zəngilan); – Savaxdan
(Cəlilabad) bax toxdamax I. – Dayan bi, toxda, tər səni yuyib aparey
(Lerik) darvaza
(Ağdam, Şamaxı) pendir mayasının tərkibinə qatılan quzu qursağı
(Naxçıvan) gödərək. – Əsgər toxmərəx’ adamdı
(Ordubad) qaysının bir növü. – Toxmişəms qaysı al
(Balakən) bax toxa. – Toxnamız itib, tütün alağına gedə bilmədim
I (Cəbrayıl, Zəngilan) paltar yumaq üçün taxdadan düzəldilmiş alət. – Keçmişdə sabun olmadığınaö:rə paltarı toqqacnan yuyurdular (Cəbrayıl) II (Cəbray
(Füzuli) uşaq oyunu adı (dirədöymə)
(İmişli) uşaq oyunu adı (dirədöymə). – Toyda toqqadöydü, qayışqoydı oynallar
(Oğuz) uşaq oyunu adı (topqalaq). – Uşaxlar səhərdən toqqalağ oynuyullar
(Qarakilsə) palaz çırpmaq üçün ağac
I (Ağdam, Kürdəmir, Mingəçevir, Şuşa) paltarı və sairəni sabunsuz yumaq. – Ala bu köynəyi toqqaşda, sər, qoy qurusun (Ağdam); – Tənbəllix’ eləmə, dur
(Çənbərək) xırda daş qırıntıları, çınqıl. – Örgüyə əzəl toqlubaş töküllər, sonra da palçıx, boyl düzənniyillər
(Qarakilsə) çəlləyə keçirilən dəmir qurşaq
(Şahbuz) topal, axsaq. – Tolağayi adam tez yeriməz
(Ordubad) quş adı. – Tolaqqayi çıqqılca serçə kimi quşdu
I (Şamaxı) bax toylamax I. – İpi to:lamamış gətirib II (Ağdam, Bərdə, Şuşa) bax toylamax II. – O əti at qazana to:la, qoy qalsın sabaha (Ağdam)
(Mingəçevir, Oğuz, Tovuz) səlbə. – Tolamazı meyviyə atıllar (Oğuz); – Əlində bir tolamaz var (Tovuz)
(Bərdə, Qazax) səlbə. – Bir tolamazda at çö:uz tökülsün
(Bərdə, Qazax) bax tolazdamax. – Çomağı elə tolamazdadım ki, düz inəyin buynuzuna dəydi (Bərdə)
(Ağdam, Bərdə, Borçalı, Cəbrayıl, Çənbərək, Goranboy, Qazax, Şuşa, Zəngilan) bax tolamazda. – Tolamazdı atdım ağaca üş-dört armud düşdü (Ağdam); – Tol
(Meğri) səlbə. – Qurban bir tolazatmeyə qırx çəviz saldi
(Ağdam, Bərdə, Şuşa) tullamaq, atmaq. – Hirsdənif dədəm, əlinə nə keçir hamısın tolazdıyır çölə (Ağdam); – Götü tolazda getsin oyana, kimə lazımdı bul
(Mingəçevir) bax tolazdamax
(Qax) təpə, hündür yer
(Gədəbəy) kök və qısaboylu. – O da tomacaraxdı elə bir az
I (Şəmkir) nəsil, tayfa. – Bu kətdə dört tomalğa var II (Şəmkir) kəkil. – Tomalğa tüx’dən olur to:uxda
I (Qax) kitab. – Tomarı qoyı qoltuğuna gediy II (Şəmkir) ucları yuxarı tərəfdən bir-birinə qarışmış şivlər; kol-kos
(Gədəbəy, Kəlbəcər) topa. – Otu çalıf bir yerə yığırıx, olur tomba; – Tomba da, xotma da bir şeydi; bəzi adam tomba deir, bəzisi xotma (Kəlbəcər); – Q
(Gədəbəy, Kəlbəcər) bir yerə topalamaq, topa şəklində bir yerə yığmaq. – Otu tombalıyırıx, so:ra da tayya yığırıx (Kəlbəcər)
(Şəmkir) kol bitkilərindən əmələ gələn təbii çəpər
(Şəmkir) yumru. – Sancıçiçəyi hündür olur, başı da belə tompa
I (Ağdam, Cəbrayıl, Göyçay, Mingəçevir, Şəki) iki qurdun birlikdə sarıdığı çıxar barama. – Tompal baramanın içində iki qurd olur (Ağdam); – Tompal bar
(Xaçmaz) qısaboylu və kök. – Küçədə tompus bir qız gəzirdi
(Şəki) döyənək. – Əyağımda tompuz var, incidir yaman məni
(Salyan) sakitləşmək. – İgnə vırılannan tomsalıb
(Karvansaray) kiçik tala. – Tomsuyamı gedirsəηiz?
(Salyan) adam çox olan yer, tünlük. – Adamların tonqalında yolu yarıb keçməg olmırdı
(Çənbərək) böyük topa, yığın. – Bü:n malatınqadan iki tonqar taxıl yığdıx
(Xaçmaz) bax tompus. – Tonpuz Əli kolxozda yaxşı işdiyədü
tontarını tökmək: (Oğuz) qaş-qabağını tökmək. – Niyə tonqaru: töküb oturmusan?
(Ağbaba) axsaq
(Balakən, Kəlbəcər, Tovuz, Şəki, Zaqatala, Zəngilan) 1. araba təkərində dəndənələrin uclarının birləşdiyi ağac hissə
(Zərdab) mədəcik (gövşəyən heyvanlarda)