(Şəki) bax belbi
(İmişli) qoyunların sağıldığı yer. – Sürünü berəyə gətirdilər Berə gezdirmeg (Bakı) – suvarmaq, əkin yerinə su vermək
(Lerik) çirkin, eybəcər. – Bu uşağ beröyişin biridü
(Qazax) dəli, gicbəsər. – Öyü yıxılmışın oğlu pütün berunnudu
(Xanlar) yaramaz. – Mən nə bilim bervət məni şərriyir
I (İsmayıllı, Dərbənd, Şamaxı) çırpı, ağacın nazik budaqları. – Get, iki şələ beş gətir (İsmayıllı); – Beş gitidüm meşədən mən də (Dərbənd) II (Tovuz)
(Ağdam, Bakı, Bərdə, Kürdəmir, Şamaxı, Şuşa, Zəngilan) beş xırda daşla oynanılan uşaq oyunu adı. – Beşdaş oynemegdən bormağımuzun başı yara olıb (Bakı
(Qazax) kef çəkmək, gəzmək. – Gözəl beşde:r indi kətdə
(Şərur) yaraşıqsız
(Ağsu) zarafatcıl, lağlağıçı. – Nə beşəncərə adamsan elə hamıya gülürsən
(Bolnisi, Qax, Qazax, Lənkəran, Mingəçevir) valideynlər tərəfindən körpə uşaqları adaxlama, ad eləmə
(Şərur) yerbəyer etmək, səliqə ilə bir yerə yığmaq. – Hə:tdən yığılan meyvələri beşyek elədix’
(Balakən) heç olmazsa. – Sən bet bizə gəl; – Bu günlərdə qardaşım bet gəlseydi, nə yaxşı olardı
(Qazax) xarab ◊ Betaraf olmax (Qazax) – tələf olmaq, xarab olmaq, yararsız hala düşmək. – Taxıl betaraf oluf, hamısını yeyiv, əyaxleyif comuşdar
(Zəngibasar) kimi. – Gələn betsə pulu verdi, heyvanı aldı
(Füzuli) tənbəl, bacarıqsız. – Belə beva uşaq olmaz, ay canım
(Əli Bayramlı) bax beva
(Salyan) 1. ağılsız, dəli 2. avara
(Bakı, Şəki) qatlanmayan iri bıçaq. – Beybutu yerə qoy, elini keser (Şəki); – Ləzgi Ramazan mənə şirmeyi dəsdə bir beybut bağışdamışdı (Bakı)
(Qazax) xeyirsiz, boş yerə. – Taxılları niyə sulame:llar, su beyfara axer
(Borçalı) bıçaq
(Quba) bel. – Beylim bərk ağrıtadu, bilmiyədəm nə ulub
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Şuşa) deyişmək, mübahisə etmək. – Mənnən burda oturuf beyitdəşməx’dənsə, gedif yeri qazsana (Kürdəmir); – Ə:, az beyitdəş mənnən,
(Ağdam) birdən, qəfildən. – Beyqafıl içəri girdi
beyosan olmax: (Qazax) xarab olmaq, yararsız hala düşmək. – Yağınnıx başdadı, taxıl xırmanda beyosan oldu
(Bolnisi) bax beybut
(Qax, Zaqatala) avara
(Ordubad) çirkin, yaraşıqsız
(Naxçıvan) yiyəsiz, sahibsiz. – Bizim kəntdə beytaş ev yoxdu ◊ Beytaşa qalmax (Qazax, Tovuz) – sahibsiz qalmaq, mirasa qalmaq
(Ağdam, Bərdə, Çənbərək, İmişli, Qazax, Quba, Salyan, Şəki, Şuşa, Yevlax) 1. işsiz, avara. – Kişi, beytin dayanma, işə əl ver (İmişli); – Ə, niyə beyt
(Şamaxı, Şuşa) boşboş, avara-avara. – Bu arada nə beytin-beytin gəzirsən (Şamaxı); – Axşamatan beytinbeytin dolanır, heş bir işdən yapışmır (Şuşa)
(Şərur) hər, adi. – Beytinə işə başı: soxma
(Bakı) bax beytin (1-ci məna). – Qabağ beytün yərdü, burax çıxsun gəzsün heyvannari, u yərdə otdasun
(Ağdam, Gəncə, Şuşa) hörmətsiz, biabır ◊ Beyüzm eləməx’ (Gəncə) – hörmətsiz etmək, biabır etmək. – Durduğu yerdə zalım oğlu özünü beyüzm elədi qoydu o
(Gəncə, Qazax) bir qədər bundan əvvəl, bayaq. – Bəax səni ça:ırdım, eşitmədin (Qazax)
(Gəncə, Füzuli, Kürdəmir, Qazax, Masallı, Mingəçevir, Naxçıvan, Oğuz, Şəki) 1. bax bebə. – Sən də bebəsən (Füzuli); – Onun bəbəsi yaman göyçəkdi (Kürd
(Quba) qaranquş
(Şəmkir) boyaqçılıqda işlədilən kül. – Bazara bir bəbəx’ aparmışdım, bilmirəm, nə cür çəx’dilər, nə kələx’ gədilərsə, əlimi heçə-puça çıxartdılar
(Cənubi Azərbaycan) xırdayarpaqlı yeməli bitki adı. – O qədə bəbənək yidim ki, ağzım göyniyir
(Qax, Lənkəran, Zaqatala) qaranquş. – Yaz oldi, bəbərçinnər gəldi (Lənkəran)
(İsmayıllı) moruq. – Amma kö:lüm nə bəcə issiyir
(Qax) lobya
(Təbriz) bəsləmək, becərmək. – Qoyunu pərvəri bəcərdillə
(Qazax, Naxçıvan) pis. – Qızım, bu bəcidi, yemə! (Qazax)
I (İsmayıllı) bax becid II (Naxçıvan) doğru Bəcid olmax (Qarakilsə) – təkid etmək. – Mənim bu sirri açmama o çox bəcid oldu
(Qarakilsə) taxılın içindən çıxan zibil. – Bəciyi toyuxlara tökürüx’
(Qax) divara şirə çəkmək üçün istifadə olunan dəri parçası
(Kəlbəcər) qıçda və qolda olan oynaq(lar). – O qədər gəzmişəm ki, bəçiklərim ağrıyır
(Kürdəmir) dələduz. – Bədaza öylatdansa, qapundakı gəlnin yaxşıdı
(Gəncə) əli gətirməmək, uğursuzluğa düçar olmaq. – Yaman bəddəmişəm, heç işim düz gəlmir