(Ağdam, Mingəçevir) bax döyrə (2-ci məna)
(Çənbərək) bax dəvdənməx’. – Tez gəl, nə döydünürsəη?
I (Tovuz) məşəl. – Döymə yandırıllarmış keşmişdə; – Ya qarağac, ya gərəx’ şam ağacı olsun, onu baltıynan döüf yumşaldıllarmış, soηra onu yağa basıllar
I (Ağdam, Qarakilsə, Qubadlı, İrəvan) bax döğmənc II (Oğuz, Şəki) meyvəni (alça, zoğal, alma, gavalı və s
(Bakı) içinə döyülmüş ət qoyulmuş plov. – Yerün mə:lim, bu gün xalamgildə döymədöşəmə yemişəm
(Zəngilan) alaq eləmək. – Hər kişdə öz yerin döysün qəyissin
(Şamaxı) döyülmüş ət, noxud və kişmişdən hazırlanmış yemək. – Döyməqiymə çox ləzətdi olur
I (Gədəbəy, Qazax) bax döğmənc. – Uşaxlara döymənc verdim (Qazax); – Döymənci yaman söyör <sevir> uşaxlar (Gədəbəy) II (Qazax) döyülmüş
I (Gədəbəy, Gəncə, Şuşa) bax döğmənc. – Ana, maηa döyməş ver (Gəncə) II (Mingəçevir) bax döyməc II
(Şəki, Şəmkir) toyda pul yığma ◊ Döyran yığmax (Basarkeçər, Mingəçevir, Oğuz, Şəki) – toyda pul yığmaq
(Gəncə, Şəki, Tovuz) 1. b a x döğrə (Tovuz). – Döyroyü gəti, qartof pişirəx’ 2. dairəvi mis məcməyi (Gəncə) 3
(Qazax) arabanın döşəməsi
(Çənbərək) yığmaq, toplamaq. – Bir az qartop döyşürdüm uradan
(Qazax) sarı çiçəkli yabanı dərman otu. – Üstü örtülü yarıya döyünçiçəyi yaxşı olar
(Ağcabədi) qız ərə gedəndən bir gün sonra düzəldilən gəlingörmə mərasimi. – Duağaldıya qızın yengəsi, anası, bayısı, qohumları gedər
(Bolnisi, Borçalı, Çənbərək, Qazax, Tərtər, Tovuz) bax doax. – Duaxda xamralı yayırıx (Tərtər); – Kündöyü duaxda yasdılıyıf saja yafdılar (Borçalı)
(Basarkeçər, Cəbrayıl, Zəngilan) qız ərə gedəndən bir neçə gün sonra düzəldilən gəlingörmə mərasimi. – Uşaxlar qızın duaxqapbasına gedir (Zəngilan); –
(Quba) kələk, hiylə. – Mən hər şeyi bilədəm, mənə dubalağ gəlməginən
(Quba) qısaboy (adam)
(Qax) dəstə. – Bazara gediysin, mağa da bi duç ala alıp geti
(Bakı) yalan danışmaq. – Gənə nə dudalıyırsan?
(Meğri) qudurğan, azğın. – Tağı xan kimin dudurğayı adam nə olup, nə olecek
(Quba) dovğa. – Əhməd duğadan içib xəstə ulmişdi
(Quba, Zaqatala) bax doqqaz III
(Mingəçevir) suqabı
(Qax) yalan. – Bircə qoraydın <görəydin> neçə duquy di:riydi
(Başkeçid, Borçalı, Gədəbəy, Hamamlı, Qazax, Tovuz) bax dilab. – Dula qoymax pis olmaz örüx’ ördürəndə (Gədəbəy); – Apar istəkanı duloya qoy (Başkeçid
(Quba) biçinçilərin qollarına sarıdıqları dolaq. – Mənim dulağartılarım üydə qalıb
(Gədəbəy, Xanlar, Qazax) bax dolğa
(Qazax, Çənbərək, Tovuz) bax dolğa. – Təkərin dulquların sal, top yeyilməsin (Tovuz)
(Qax) üskük. – Menin pis xəsyət var, dulunq olmasa tikə bilməs
I (Şəki) qısaboy. – Dumba kişiydi irəhmətdıx Usuf II (Şəki) təpə. – Taxdalı dərəsi havı dumba:n dalıdı
(Zaqatala) kötük (odun). – Dumbakı doğra
(Bakı, Şamaxı) nağara
(Basarkeçər, Bolnisi, Borçalı, Füzuli, Gədəbəy, Göyçay, İmişli, Qazax, Şəmkir, Tovuz, Ucar) bax dımbız
(Füzuli) yumruqlamaq. – Dumbuzda, bəlkə oyana
(Dərbənd) sap çarxı, makara
(Biləsuvar) yumruq
(Ordubad) 1. gec başa düşən 2. xəbərdar. – O bu işdən dumux dəyildi
(Bərdə, Borçalı, Çənbərək, Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Ordubad) bax dumux (1-ci məna). – Həcərin oğlu dunuğ adamdı (Bərdə); – Yaman dunuğ adamsan (Qazax);
(Qax) bax dərədöymə. – Duradoğmanı kəmərnən oyniylər
(Cəbrayıl, Salyan) indi, hal-hazırda. – Duradurda başıma bir iş gəldi (Salyan)
(Tovuz) sarılıq xəstəliyi (heyvanlarda)
(Kəlbəcər) düşərgə. – Bıra duralğadı
(Şəki) əsassız, yerliyersiz. – Duratutmaz danışma
(Şamaxı) durğun, axmaz. – Su:- mız durmadı
(Qazax) qəfildən, gözlənilmədən. – Durmə:ldidən şilleynən vurdu gədeyi
(Qax) bağlama. – Anasının oğadar xırda dursumları var
duruğ danışmax: (Lənkəran) yerli-yersiz danışmaq. – Belə duruğ danışır ki
(Cəlilabad, Çənbərək) taxılı sovuraraq təmizləmək. – Yeldə taxılı duruladı Əkbər (Çənbərək); – Əlimiznən savrığı atarduğ, bığdanı durulardığ (Cəlilaba