(Gədəbəy, Xanlar) 1. bədəncə zəif, arıq (Gədəbəy). – Çox kəvəldi, yağızadı olmaz sən də:n 2. qarnı yekə (Xanlar)
(Lənkəran) dimdiyi uzun quş. – Bəyağ mənim cələmə kəvələ ilişmişdi
(Laçın, Ordubad, Zəngilan) 32 kq. taxıl tutan ölçü qabı. – Bi kəviz 32 kilovdu (Zəngilan); – Həsən mq: iki kəviz taxıl borc verdi (Laçın); – Kəviz üçü
(Meğri, Ordubad) 1. üzüm dərmək üçün ağac (Ordubad) 2. b a x kavla (Meğri). – Ardışdan 75 kəvlə qırqınan, al bir əməx’
(Qazax) bax kaya
(Salyan) suotu. – Balığlar kəz yiyillər
(Ucar) mənasız, boş-boş. – Lətif, kəzə-küzə danışma, yaxşı danış
(Naxçıvan) yalançı
(Basarkeçər, Hamamlı, Xanlar, Qazax, Tovuz) baldırğana bənzər yeməli bitki adı. – Uşaxlar kığ yığmağa getdilər (Hamamlı); – Kığ yaman qartalıf (Basark
(Ağbaba) ört-basdır etmək. – İşin üsdünü elə kığladı ki, heş bilən olmadı
(Barana, Gədəbəy, Gəncə, Qazax) ağac kəsərkən və ya odun doğrayarkən yerə tökülən qırıntılar, yaxud kiçik odun parçaları
(Basarkeçər) bax kilar. – Qatığı, yağı, çörəyi yığmışam kılara
(Cəbrayıl, Qarakilsə, Ordubad, Şahbuz) hasar altından keçən su yolu. – Otdar kılıfın gözün tutub, su keşmir (Şahbuz)
(Yardımlı) sacayağı. – Kılığı qaza: n altinə qoyeylər
(Qax) bazu sümüyü
(Kəlbəcər) yemlənərkən müəyyən səs çıxarmaq (ata aiddir). – Ata ot verəndə kırıldıyır
(Çənbərək) dolmaq, yığılmaq. – Parça maşının ağzına kırınnandı
(Ağdam, Balakən, Borçalı, Qax, Zaqatala) bax kilkilə
(Borçalı, Əli Bayramlı, Ordubad) bax kirnas. – Nəği yaman kırnas adamdi (Ordubad)
(Cəlilabad, İmişli, Ordubad, Saatlı) bax kirnas. – Kırnıs olma (İmişli)
(Qarakilsə, Meğri, Zəngilan) 1. buz, buz parçaları (Meğri, Zəngilan); – Ərəz bu yil elə hey kırs aparey (Meğri); – Qarnankırsnan gederdim (Zəngilan) 2
(Ağdam, Çənbərək, Füzuli, Xocavənd, Oğuz) bax kirtiş. – Ay bala, ipi kırtıznan kırtızda, qoy bir əz nəzilsin (Çənbərək)
(Ağdam, Cəbrayıl, Çənbərək, Füzuli, Xocavənd, Oğuz) bax kirtişdəməx’. – Nənəm if kırtızdıyır (Cəbrayıl); – O ipi kırtızda qutar (Füzuli)
(Meğri) tut ağacının yarpaqlı budaqlarından qırılıb bağlanmış bağlama. – Sanın qurda qalxuz düz atmiş kırza yarpax verip
(Zaqatala) yundan toxunan əşya
I (Cəbrayıl, Meğri, Zəngilan) baramaqurduna vermək üçün qırılmış tut çubuqlarının kəsilib atılan yoğun və yarpaqsız hissəsi
(Qazax) xırda-xırda. – Qəndi kıtıl-kıtıl doğroyrux
(Meğri) boğaz heyvanın əmcəyindən çıxan maye. – İneyin əmceyinnən hala kıtıra da çıxmey
(Zaqatala) ilmək
kico vırmax: (Kürdəmir) vurnuxmaq, o yan-bu yana hərlənmək. – To:ğun murtdası var, kico vırır
(Cəbrayıl, Kürdəmir, Mingəçevir, Zəngilan) baramaqurdunun üçüncü yuxusu. – Bizim qurdumuz kiçini indi yatır (Cəbrayıl); – Qurdum indi-indi kiçiyə yatı
(Salyan) kəfrəm, mitil. – Yorğa:n kifi köhnəlib
(Şərur) bax kifsiməx’
(Ordubad, Culfa) külbə, təndirin havaçəkən yeri. – Təndirin havaçəkən yerinə kiflə deyərıx (Culfa)
(Mingəçevir, Naxçıvan) kiflənmək, xarab olmaq. – Meyvə çox qalsa kifsiyər (Mingəçevir)
(Hamamlı) bax kəkoy. – Uşax kikoydu de:nə sözün çətin başa düşürəm
(Yardımlı, Salyan) küt. – Kil balta odun kəsmey
(Cəlilabad) iri bıçaq. – Quşın başın kilağordnan kəsdüg
(Quba) qapını bağlamaq üçün daldan keçirilən və ya ona söykədilən taxta. – Gid kilanı qapının dalna quy gəl
(Basarkeçər) yemək şeyləri saxlanılan sərin yer. – Tez xaraf olan yeməx’ şeylərini kilara yığırıx; – Həm kilar de:rix’, həm də sərinnix’
(Cəbrayıl) kürt ◊ Kild düşməx’ – kürt düşmək. – Toyuğumuz iki gündü kild düşüb
I (Quba) ölçü qabı. – U vaxtda tarazi ulmazdi, şeyi kileynən bölərdüğ yuldaş arasında II (Salyan) qoç aşığı, iri aşıq
(Salyan) bir aylıq cücə. – Bı cücə kiləfərədi, hələ yiməg olmaz; – Hindiki kiləfərələr payızda to:uğ olmaz
(Biləsuvar) bax kilağord. – Kiləğurtnan çörəg doğra
(Yardımlı) bax kilağord
(Meğri) bax kild. – Qalxuzun uxarta kilh toyığı var ki, sanamağinan qutarmaz
(Ordubad) yoncayabənzər ot. – Kilincan yonca kimin otdi, onun da toxumun səpillər gövərir
(Qax, Quba, Kürdəmir, Şərur, Ordubad) 1. açar (Kürdəmir, Ordubad). – Kilitnən qıfılı açıllar (Ordubad) 2
(Qarakilsə) qapını bağlamaq üçün daldan keçirilən ağac. – Tavlanın kilitkanın tapdım
(Qarakilsə, Şərur) kitrə, ağacda olan yapışqan