is. 1. Çəltik yetişdirməklə məşğul olan adam. 2. köhn. Düyü taciri, topdan düyü satmaqla məşğul olan adam
is. 1. Düyüçünün işi, peşəsi, məşğuliyyəti. 2. Sif. mənasında. Düyü yetişdirməklə məşğul olan, düyü yetişdirən
“Düyülmək”dən f.is
“Düymək”dən məch. Kəhər atın quyruğu haça düyülmüşdü. Ə.Vəliyev. ◊ Qaşı (qaşları) düyülmək – bax qaş
bax düyün1. Qaşlarının düyümünü; Elə bil kimsə açdı; Qırışdı gözlərinin kənarı; Dodaqların da qaçdı. R
bax düyünləmək. Tükəzban çarşabın uclarını belinə çarım-çarpaz düyümləyib, oraya – yığıncağa yüyürərdi
bax düyünlənmək
bax düyünlü
is. 1. İki ip və s.-nin bir-birinə bağlanmasından əmələ gələn yumru ilmək yeri, habelə ipin özünün ilmək halına salınmış yeri
is. Toy, şənlik. Bayraməlisiz toy olmaz, Qənbərsiz düyün. (Ata. sözü). Davul, zurna çalındı, qızdı düyün
sif. Çoxlu düyünləri olan, düyünlü. Düyün-düyün ağac. Düyün-düyün ip. // Zərf mənasında. Düyün-düyün olmaq
is. bot. Qaymaqçiçəklilər fəsiləsindən düzən və aşağı dağ zonasında bitən, ikişər lələkvari kəsimli yarpaqları olan birillik ot bitkisi
bax düyünçə
is. İçinə şey qoyulub düyünlənmiş yaylıq, parça və s.; bağlama. Bir tərəfdə tayanın dibində su bardağı, çörək düyünçəsi, əyin paltarı və bir neçə boş
“Düyünçələmək”dən f.is
f. Düyünçə halına gətirmək
“Düyünçələnmək”dən f.is
məch. Düyünçə halına gətirilmək
“Düyünləmək”dən f.is
f. 1. Düyün edib bağlamaq, düyün vurmaq, düyün halına gətirmək. İpləri bir-birinə düyünləmək. – O əllər məkik atmaqdan, … odun kəsməkdən, ya da nazik
“Düyünlənmək”dən f.is
məch. 1. Düyün edilib bağlanmaq, düyün vurulmaq. 2. məc. Dolaşmaq, mürəkkəbləşmək, çətinləşmək; yığılıb bir-birinə qarışmaq
sif. 1. Düyünü, ya düyünləri olan. İlanlar fışıldayır kol-koslar arasından; Ayağa dolaşan düyünlü kəndir kimi
is. məh. Üzərində xırda düyünlər və toz kimi nöqtələr şəklində naxışı olan çarqat. Bir az yaşlı qadınlar tünd rəngli xaralardan paltar geyib, başların
sif. Çəltiyi təmizləyib düyü halına salan. Düyütəmizləyən zavod. Düyütəmizləyən maşın
1. sif. Enişi, yoxuşu, çuxuru, təpəsi olmayan, hamar (səth haqqında). Düz yer. Düz çöl. Düz meydança
zərf Düz, birbaşa, bilavasitə. [Cəmaləddin:] Sən … qorxulu bir yola, bəlkə də düz-doğru ölümə gedirsən
is. 1. Aləm, hər tərəf, hər yer; ucsuz-bucaqsız sahə. …Düz-dünyanı pambıq başına götürüb. Ə.Haqverdiyev
zərf Düz, doğru, açıq-açığına, ikiüzlülük etmədən. Düz-düzyana danışmaq
zərf və sif. Yaxşı, lazımi qaydada, layiqli surətdə. [Pərzad:] [Qızı] düz-əməlli saxlamırsınız, … bu nədir, qız mum kimi əriyir
zərf Düz, birbaş. [Şölə xanım:] Ay aman! Vəzir düzbədüz qapıya sarı gəlir. M.F.Axundzadə
is. Bütün bucaqları düz olan dördbucaq
sif. Bucağı (bucaqları) düz olan. Düzbucaqlı üçbucaq. Düzbucaqlı bina
sif. və zərf Düz, tamamilə düz, həqiqətdə olduğu kimi. Düzcə danışıq. Get, əhvalatı özünə düzcə danış
bax düzxətli
“Düzdürmək”dən f.is
“Düzmək”dən icb. Muncuq düzdürmək
“Düzdürülmək”dən f.is
“Düzdürmək”dən məch
is. Yaraşıq, bəzək (adətən “bəzək-düzək” şəklində işlənir). Neylərdim bəzəyi, ya düzəyi. M.Ə.Sabir
sif. Yaraşıqlı, bəzəkli. Cücələrim bəzəklidir; Bəzəklidir, düzəklidir. A.Səhhət
f.sif. Qaydaya salan, tənzim edən; tənzimləyici
“Düzəldilmək”dən f.is
məch. 1. Düz və hamar edilmək. 2. Təşkil edilmək, əmələ gətirilmək, tərtib olunmaq, qurulmaq. Məclis düzəldilmək
sif. Düzəldilə bilməyən, islah edilə bilməyən, islahedilməz
is. Düzəldilməz şeyin halı; islahedilməzlik
is. 1. Düzəlmə, düzəlişmə, razılaşma; saziş. Düzəliş baş tutmadı. 2. Düzəltmə, düzəldilmə; təshih etmə, təshih edilmə; təshih
“Düzəlişdirmək”dən f.is