zərf , klas. Gecə-gündüz, daima. Düngün fəraqindən gözüm yaş tökərü qan axıdar. Nəsimi. Əmma dünükün fəğan edərdi; Xunabi-cigər rəvan edərdi
bax dünənki. Nərdə onu yaşadan dünkü parlaq ehtişam, Onu öldürən kəndi sinifinin yolumu? M.Müşfiq
is. [ər.] 1. Bir küll olaraq maddənin bütün formalarının məcmusu; kainat. Dünyanın əmələ gəlməsi. 2. Yer kürəsi, yer üzü, aləm
bax dünya 2 və 5-ci mənalarda
bax dünyagörüşü. Fəlsəfi dünyabaxışı
is. [ər. dünya və fars. …gir] köhn. Tamahkar, gözüdoymaz, xəsis
sif. Həyat təcrübəsi çox olan, mübarizələrdən, çətinliklərdən, sınaqlardan çıxmış; təcrübəli, müdrik
is. Həyat, təbiət və cəmiyyət haqqında görüşlər sistemi
is. 1. köhn. Çoxlu mal və dövlət. Kişi öləndən sonra dünyalığı qalmışdı. 2. Adətən “bir” sözü ilə: həddindən artıq, son dərəcə çox
sif. [ər. dünya və fars. …pərəst] klas. Dünyanın zövq və nemətlərinə aludə olmuş. Zövqsüz lazım çıxar dünyadan ol dünyapərəst; Kim, ona dünyadan ancaq
is. Dünyapərəst adamın keyfiyyəti; dünyanın zövq və səfalarına aludəlik
sif. [ər.] Dünyaya aid olan, dünya ilə bağlı olan; din ilə əlaqəsi olmayan, dini mahiyyətdə olmayan. Dünyəvi məktəblər
is. Dünyaya aid olma, dünya ilə bağlı olma; dini olmama, dinlə əlaqəsi olmama
bax dümdüz
is. Lazım olan xırda-xuruş şeylər
is. Düyünçə şəklində bağlanmış şeylər. Sonra [Ələmdar] …gizlətdiyi qızıl dür-düyünçələrini dartışdırıb dəyirmi stolun üstünə tökdü, əsgi-üsgüdən azad
is. Dəri, ya qumaş üzərində çıxıntılar, qabarıqlar, habelə onlardan hər biri
is. [ər. dürr və fars. danə] 1. İnci (mirvari) dənəsi; inci, mirvari. // Klassik şeirdə: gözəlin dişlərinə işarə
f. İnci kimi düzülmək. Bir şirin güftarlı, bir şəkər sözlü; Ağzı sədəf, dişi dürdanələnmiş. M.P.Vaqif
sif. [ər. dürr və fars. …əfşan] klas. şair. Dürr saçan, inci saçan. Ey eşqidürəfşanım, vey bülbüli-bustanım; Vey nərgisi-məstanım, didarına müştaqəm
sif. [fars.] Müxtəlif cinslərdən əmələ gəlmiş; mələz, qarışıq. Dürək toyuq
sif. [fars.] köhn. 1. İki cür rəngi olan; ikirəngli. 2. məc. İkiüzlü, riyakar. Dürəng adam
is. köhn. 1. İki rənglik. 2. məc. İkiüzlülük, riyakarlıq. Dürənglik bizə nisbət xəta deyil də, nədir? M
is. Dəstə, yığın, toplu; yığılıb (sarınıb) bağlanmış şey. Bir dürgə pul
“Dürgələmək”dən f.is
f. Dürgə halına salmaq. Pulu dürgələmək
f.is. Dürgə halına salınmış
icb. Dürgə halına saldırmaq
sif. Dürgələnmiş halda olan. Dürgəli kağız
is. 1. Cür, növ. Maşının keçdiyi yerlərdə, onun arxasınca, uçurulan evlərin yerində yeni binalar, başqa dürlü küçələr, meydançalar tikilir
sif. Cürbəcür, növbənöv, hər cür, hər növ, müxtəlif. Dürlü-dürlü yeməklər. – Cəmalından sənin hər gecə, ey şah; Düşər yüz min ziyalar dürlü-dürlü
is. 1. Bükülmüş, dürmələnmiş şey; bağlama. 2. İçinə yağ, pendir və s. qoyulub (və ya bunlarsız) lülə şəklində bükülmüş lavaş, yuxa
“Dürməkləmək”dən f.is
f. 1. İçinə pendir, yağ və s. qoyub dürmək halına salmaq (lavaşı, yuxanı); dürmək qayırmaq; yığıb yumrulamaq
is. dan. bax dürmək 1-ci mənada. [Araz:] Doktor, istini soyuğa, soyuğu istiyə qatıb dürmənc kimi yeyən bir fəhləyəm
is. [ər.] 1. İnci, mirvari. // məc. Şairanə təşbehlərdə gözəlin dişlərinə işarə. Ləli-ləbi bənzər gövhər kanına; Düzülüb gövhərtək dür dəhanına
bax dürtmək
1. “Dürtmək”dən f.is. 2. is. Əlini yumruq halına gətirərək barmaqlarının qatlanmış yeri ilə vurma. Onun qoluna bir dürtmə vurdu
f. 1. Zorla soxmaq (salmaq, keçirmək, yerləşdirmək). Pası mırıldanamırıldana əyildi, açılmış kağızı qatlayıb onun qoynuna dürtdü
“Dürtməkləmək”dən f.is
bax dürtmələmək
“Dürtməklənmək”dən f.is
məch. Dürtməklə vurulmaq
“Dürtmələmək”dən f.is
f. Dürtməklə vurmaq. Birdən molla məni öz adımla çağırdı. Yanımdakı şagirdlər məni dürtmələdilər. T.Ş
“Dürtmələnmək”dən f.is