[ər.] bax davam. Ömrümün yox dəvamü payanı. S.Ə.Şirvani. Yoxdur dəvam məndə otuz gün kəsalətə. M.Möcüz
[ər.] bax davat. Al əlinə qələm, dəvat; Mən günü qərani yaz. Sarı Aşıq
is. Səhralarda və quru çöllərdə istifadə olunan, bir və ya ikihürgüclu, çox dözümlü iri yük heyvanı. Birhürgüclü dəvə
is. məh. Yuxusuz qalan, yata bilməyən adam. Səhərə qədər dəvəcər olmaq
is. zool. Torqanadlılar nəslindən çox böyük olmayan həşərat (cücü)
is. Dəvə saxlamaq və işlətməklə məşğul olan adam. Dəvəçi ilə dost olanın darvazası gen gərək. (Ata. sözü)
is. Dəvə saxlama və dəvə ilə yük daşıma işi. Dəvəçiliklə məşğul olmaq
is. bot. Qol-budaqlı, sürünən kökümsov gövdəli çoxillik ot bitkisi. Xırda ot bitkisi olan dəvədabanının … böyük kökyanı yarpaqları uzun saplaqlar üzər
is. zool. Yaşıl rəngli, uzun ayaqlı həşərat növü
is. Cökə ağacının meyvəsi
sif. dan. Çox ağır, çox yekə, çox şey tutan, böyük həcmli. Dəvəgötürməz sandıq
is. bot. Quraqlıq yerlərdə və daşlı yamaclarda bitən tikanlı kol və kolcuq
is. Keçmişdə dəvələri qırxmaqla məşğul olan adam
is. bot. Kökündə aşı maddəsi olan ikiləpəli bitki; süpürgəotu (boyaq kimi işlədilir)
is. zool. İsti ölkələrdə yaşayan, itiqaçan, lakin uça bilməyən çox böyük quş. Dəvəquşu yükə gələndə qanadını göstərər
1. is. Dəvəyə minmiş adam. Bu gələn dəvəlidi; Atdıdı, dəvəlidi; Yarı əldən qoymaram; Sövdamın əvvəlidi
is. bot. Marena fəsiləsinə daxil olan birillik ot bitkisi
bax dabərəgöz
is. [ər.] Hörmətlə bir yerə çağırma (çağırılma); çağırış. Onlar heç kəsin dəvətini qəbul etmədilər. M
sif. Çağıran, dəvət edən. Dəvətedici məktub. – Birinci dəfə olaraq Azərbaycan dilində nümayişə dəvətedici vərəqələr görünməyə başladı
is. bot. Ən çox quraqlıq yerlərdə və səhralarda bitən, dəvələrin yediyi tikanlı ot bitkisi
sif. Bir yerə (qonaqlığa və s.-yə) dəvət olunmuş, çağırılmış. Qonaqlığa dəvətli adam. İclasa dəvətli
is. [ər. dəvət və fars. …namə] Çağırış kağızı, dəvət kağızı. Bahar bayramına on beş gün qalmış, Toğrul bütün ölkələrə dəvətnamələr yazıb Təbrizə nümay
sif. 1. Dəvə yunundan toxunmuş. Dəvəyunu şal. 2. Dəvənin yunu rəngində olan. Dəvəyunu parça
is. [ər.] Möhkəmlik, səbat, öz sözünün üstündə durma. Şikəstə Zakirəm, cövrü-cəfaya; Onlar tək deyiləm, dəyanətim var
sif. Səbatlı, möhkəm, öz sözünün üstündə duran, bel bağlanıla bilən. Bütün İraq, fars və Azərbaycan xalqına tapşırılır ki, Toğrula və Eldənizin dəyanə
is. Səbatlılıq, sözünün üstündə möhkəmlik
sif. Dəyanəti olmayan, səbatı olmayan, möhkəm olmayan, öz sözünün üstündə durmayan. Dəyanətsiz adam
is. Səbatsızlıq, öz sözünün üstündə durmamazlıq
icb. Bir şeyi başqasına toxundurmaq, bir şeyin başqasına toxunmasına səbəb olmaq
is. Qarğıdan və s.-dən düzəldilmiş komacıq; alaçıq, qazma. [Sərçələr qışda] gecələr də samanlığa, dəyələrə; daxmaların, küləş damların deşiklərinə gir
is. Kiçik dəyə. Dəyəcik qurmaq. Dəyəcikdə yaşamaq
is. 1. Dəyə qurmaq üçün lazım olan (yer, ağac və s.). Dəyəlik yer. 2. Dəyələrdən ibarət oba, kənd, şənlik
is. 1. Bir başı toppuz çomaq, əl ağacı. Çoban dəyənəyi. Dəyənək ilə vurmaq. – Əvvəli hənək, axırı dəyənək
is. zool. Qalın dəri təbəqəsi ilə örtülü barmaqları olan cütdırnaqlı heyvanlar
“Dəyənəkləmək”dən f.is
f. Dəyənəklə döymək (vurmaq); kötəkləmək
sif. 1. Əlində dəyənək olan. 2. məc. Güclü, qoluzorlu
is. 1. Qiymət, baha. Kitabın dəyəri nədir? Məhsulun maya dəyəri. 2. iqt. Əmtəə istehsalına sərf edilən və bu əmtəədə maddiləşən abstrakt əməyin müəyyə
zərf Həqiqi qiymətindən, dəyərindən ucuz, hər neçəyə gəldi, heçə-puça. – Sabah Binnət inəyini, ya da danalarını bazara çıxaracaq … dəyərdəyməzinə satm
sif. 1. Qiymətli, bahalı; keyfiyyətli. Dəyərli parça. Dəyərli şey. 2. məc. Qiymətli, ləyaqətli, əhəmiyyətli, çox yararlı, çox lazımlı
is. Dəyərli şeyin hal və keyfiyyəti; qiymətlilik
sif. 1. Heç bir dəyəri, qiyməti olmayan. Dəyərsiz şey. Dəyərsiz əsər. Hikmət İsfahani, Mazəndəran malikanəsini Rza xana bağışladığını və bu dəyərsiz h
is. Dəyərsiz şeyin hal və keyfiyyəti; ləyaqətsizlik, yararsızlıq, yarıtmazlıq
is. Dəni üyüdüb una və ya yarmaya çevirmək üçün müxtəlif qurğuları olan karxana, müəssisə. Yel dəyirmanı
is. Dəyirmanda un üyütməklə məşğul olan adam. Dəyirmançının şahidi kömbəçi olar. (Ata. sözü). [Qulamhüseyn:] Üstümü unlu görüb adımı dəyirmançı çağırm
is. Dəyirmançının sənəti, peşəsi. Dəyirmançılıqla məşğul olmaq. – Cəfər bu gündən dəyirmançılıq etməyə başladı
is. Dəyirmanda unu üyüdən girdə daş
is. Dəyirman və onun olduğu yer. Murad … bir kərə də kənddən, çalışdığı Hacı Rüstəm oğlunun xanasından kənara çıxmamışdı
sif. 1. Dəyirmanda üyüdülmək üçün ayrılmış. Dəyirmanlıq taxıl. – Sanma əzdikcə fələk bizləri viranlıq olur; Un təmənnası ilə buğda dəyirmanlıq olur