Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • DUMANLANDIRMA

    “Dumanlandırmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DUMANLANDIRMAQ₁

    f. 1. Tüstüləndirmək, tüstü buraxmaq. 2. məc. Tutqunlaşdırmaq, dumanlı etmək; anlaşılmaz, görünməz hala salmaq; üstünü örtmək

    Tam oxu »
  • DUMANLANDIRMAQ₂

    f. Dumanla, tüstü ilə örtmək; duman, tüstü qaldırmaq; tüstüləmək. Zərrintac xanım kreslodan üzüyuxarı dumanlandırdığı boz tüstünün içində sanki Xosrov

    Tam oxu »
  • DUMANLANMA

    “Dumanlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DUMANLANMAQ

    məch. 1. Dumanla (tüstü ilə) örtülmək (dolmaq); duman basmaq, duman bürümək. Hava dumanlandı. – Toz ərşə dayandı, göy dumanlandı

    Tam oxu »
  • DUMANLAŞMA

    “Dumanlaşmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DUMANLAŞMAQ

    f. Dumana bürünmək, dumanla dolmaq. Hava dumanlaşır, deyəsən, yağacaq

    Tam oxu »
  • DUMANLATMA

    “Dumanlatmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DUMANLATMAQ

    f. 1. bax dumanlandırmaq. Arabanın boynunda çöməlmiş, domuşub oturan Əsgər çırt çubuğunu qurdalayıb tüstüsünü dumanladır, hey fikirləşirdi

    Tam oxu »
  • DUMANLI

    sif. 1. Dumanla örtülü, duman bürümüş. Dumanlı hava. Dumanlı göy. – Payızın dumanlı bir günü idi. A.Şaiq

    Tam oxu »
  • DUMANLI-ÇİSKİNLİ

    sif. Çox tutqun, duman və çiskin qaplamış. Dumanlı-çiskinli hava

    Tam oxu »
  • DUMANLIQ

    is. 1. Duman içində olan, duman qaplamış yer. Qurd dumanlıq sevər. (Ata. sözü). // Duman, duman kütləsi

    Tam oxu »
  • DUMANLILIQ

    bax dumanlıq 1 və 2-ci mənalarda

    Tam oxu »
  • DUMANSIZ

    sif. Aydın, saf, təmiz. Dumansız göy. Dumansız hava. – Bağçasız, barsız dağlar; Dumansız, qarsız dağlar; Mən sizə arxalandım; Siz olduz karsız, dağlar

    Tam oxu »
  • DUMANSIZLIQ

    is. Havada duman olmadığı hal; təmizlik, aydınlıq (havada)

    Tam oxu »
  • DUMBUL

    is. Biri böyük, biri kiçik olmaqla ikiçanaqlı zərbli musiqi aləti. Dumbul çalmaq. – Dumbul əvvəl ağır, sonra sürətli templə çalınardı

    Tam oxu »
  • DUMBULÇALAN

    is. Dumbulda çalan çalğıçı. Dumbulçu həmin mahnının tempi ilə dumbulu çalar, iştirak edənlər də aşağıdakı mahnını oxuyardılar

    Tam oxu »
  • DUMBULÇU

    is. Dumbulda çalan çalğıçı. Dumbulçu həmin mahnının tempi ilə dumbulu çalar, iştirak edənlər də aşağıdakı mahnını oxuyardılar

    Tam oxu »
  • DUMBULÇULUQ

    is. Dumbulçunun işi, peşəsi

    Tam oxu »
  • DUMDUM

    dumdum halvası dan. – real olmayan, həqiqətdə tapılmayan, mümkün, yaxud asan olmayan şey haqqında

    Tam oxu »
  • DUMDUMA

    is. məh. Fırfıra

    Tam oxu »
  • DUMDURU

    sif. 1. Lap duru, büllur kimi şəffaf. Dumduru su. – Araz gəlir daşınnan; Suyu qalxır başınnan; Əzəli dumduruydu; Bulandı göz yaşınnan

    Tam oxu »
  • DUMDURULUQ

    is. Dumduru şeyin hal və keyfiyyəti

    Tam oxu »
  • DUMRUQ

    is. məh. 1. bax tumurcuq. 2. Açılmayıb düymə halında olan qönçə, çiçək qönçəsi. Alça ağacı dumruq göstərir, daha yazdır

    Tam oxu »
  • DUMRUQLANMA

    “Dumruqlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DUMRUQLANMAQ

    f. Tumurcuqlanmaq, tumurcuq əmələ gəlmək

    Tam oxu »
  • DUMURCUQ

    is. Damcı

    Tam oxu »
  • DUMURCUQ-DUMURCUQ

    zərf Damcı-damcı

    Tam oxu »
  • DUPDURU

    bax dumduru

    Tam oxu »
  • DUPLÉT

    [fr.] Bilyard oyununda: şar vurma üsullarından biri

    Tam oxu »
  • DUR

    zərf [fars.] klas. Uzaq, uzaq məsafədə olan. □ Dur etmək (eyləmək) – uzaqlaşdırmaq. Cənnəti-vəslindən, ey canım, məni dur eyləmə

    Tam oxu »
  • DURA-DURA

    zərf …olduğu halda, …durduğu halda, …ola-ola. Qeyrətimə sığışdıra bilmirəm ki, mən dura-dura və mən olan yerdə, məndən savayı bir özgə adam gəlib bura

    Tam oxu »
  • DURACAQ

    is. 1. Nəqliyyat vasitələrinin dayanacaq yeri; duraq. Biz gəlib duracağa çatdıq. Avtobus duracağı. – Yol üzərində bulunan duracaqların birində bir qəd

    Tam oxu »
  • DURAQ

    is. Duracaq, dayanacaq yer, mənzil, düşərgə. Çarvadarların duraqları karvansaralar olardı. – Çənlibel durağım, Qırat oynağım; At minməkdə arzumanım qa

    Tam oxu »
  • DURBİN

    [fars.] 1. is. Uzaq şeyləri görmək üçün iki paralel müşahidə borucuğundan ibarət, əldə tutulan optik cihaz; binokl

    Tam oxu »
  • DURBİNLİ

    sif. Durbini (binoklu) olan, əlində durbin (binokl) tutmuş. Pəncərədən baxıb qaçır ağ durbinli xanımlar

    Tam oxu »
  • DURDURMAQ

    icb. Durmağa məcbur etmək

    Tam oxu »
  • DURĞU

    is. Dayanma, durma, dayanış. ◊ Durğu işarələri qram. – yazıda (mətndə) sözlər və ya söz birləşmələri arasında sintaktik əlaqəni göstərən qrafik işarəl

    Tam oxu »
  • DURĞUN₁

    sif. 1. Hərəkətsiz, sakit. Durğun hava. – Gecə olduqca sakit və durğun idi. M.S.Ordubadi. Yaz səhərinin sərin, təmiz, durğun havasında telefon elə cin

    Tam oxu »
  • DURĞUN₂

    is. Yoğun bağırsağın sonu

    Tam oxu »
  • DURĞUNLUQ

    is. 1. Durğun şeyin halı; hərəkətsizlik, hərəkət etməmə. [Turxan bəy:] Hər duruşunda, hər baxışında bir durğunluq var

    Tam oxu »
  • DURĞUZMA

    “Durğuzmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DURĞUZMAQ

    f. 1. Ayağa qaldırmaq, yerindən qaldırmaq. // Yerindən qalxmağa (durmağa) məcbur etmək. Başqasını durğuzub yerində oturmaq

    Tam oxu »
  • DURMA

    “Durmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • DURMADAN

    zərf Dayanmadan, arası kəsilmədən, ara vermədən, daim. Yağış durmadan yağır. Durmadan danışır. Biliyinizi durmadan artırın! – Əsirdi durmadan birbaşa

    Tam oxu »
  • DURMAQ

    f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq

    Tam oxu »
  • DURMAQAÇ

    zərf dan. Tez, tələsik, təcili, birnəfəsə

    Tam oxu »
  • DURMAQSIZIN

    bax durmadan

    Tam oxu »
  • DURNA

    is. zool. Dimdiyi, boğazı və ayaqları uzun köçəri iri bataqlıq quşu. Qatarqatar olub qalxıb havaya; Nə çıxıbsız asimanə, durnalar?! M

    Tam oxu »
  • DURNABALIĞI

    is. zool. Şirin sularda yaşayan yastı və uzunsov başlı yırtıcı balıq. Suyun özünün və çayın dibinin rəngindən asılı olaraq, durnabalıqları tutqun və y

    Tam oxu »