is. Qadınların üzlərinə sürtdükləri ağ və ya ət rəngində ətirli, kosmetik toz maddə. Əziziyəm, bizə gəl; Al-yaşıl gey, bizə gəl; Üzün kirşanı neylər;
“Kirşanlamaq”dan f.is
f. Üzə, yanağa kirşan sürtmək. [Qətibənin] çöhrəsini Bağdad və Xorasanın ağ mərmər rəngli kirşanları ilə kirşanladılar
“Kirşanlanmaq”dan f.is
məch. Üzə kirşan vurulmaq, kirşan sürtülmək
sif. Kirşan sürtülmüş, kirşan vurulmuş. Kirşanlı üz. – Kirşanlı buxağa, sürtük yanağa; Qondarma xallara vurulmuş ağa
is. Altı hamar iki paralel xizək üzərində düzəldilmiş minik və ya yük arabası. Kirşə ilə odun daşımaq
is. Kirşəqayıran usta; kirşəçi
is. 1. Kirşə işlədən, kirşə sürən adam. 2. bax kirşəbağlayan
təql.: kirt dayanmaq – birdən hərəkətdən qalmaq, birdən dayanmaq. Saat işlədiyi yerdə birdən kirt dayandı
is. Dəridə əmələ gələn qırış, bükük, büzüm
is. Sabun işləndikdən sonra qalan kiçik hissəsi. Sabun kirtiyi
is. bayt. Atın axsamasına səbəb olan azar. At kirtik olmuşdur
is. 1. Uşaq sünnət olunarkən onu tutan adam. Uşağın kirvəsi. 2. Yaxın adama kişiyə müraciət məqamında işlədilir
is. məh. Kirvə arvadına xitab, müraciət sözü
is. 1. Kirvə olma. [Xudaverdi:] Bir kirvəlik paltarı keçiribdir əyninə, [Orucun] gözü ayağının altını görmür
is. Dəri və rezini əvəz edən maddə; dəri əvəzi
is. məh. [fars.] Xalça, kilim, gəbə və s.-də qabarıqlıq, qırışıq, bükük
nida. Qoyunları sürmək üçün çobanın işlətdiyi nida sözü
is. [fars.] Balaca kəsərtilər üçün gön qab, qılaf, futlyar. Dəllək kisbəndi
is. [rus.] Meyvə şirəsinə nişasta və s. qarışdırılmaqla hazırlanan həlməşik yemək növü. Meyvə kiseli
is. [fars.] 1. Un, buğda, düyü və b. səpələnən, dağılan şeyləri saxlamaq və ya bir yerdən başqa yerə aparmaq üçün qab – torba
is. Bir neçə kisə, kisələr dolusu, kisələrlə. …Top-top çit, kisə-kisə qəndçay maşından boşaldıqca adamların “sağ ol, Zəki! – səsləri ümumi bir xora dö
is. Kiçik kisə. Xına kisəciyi. Tütün kisəciyi
is. bax kisəçi
is. Hamamda kisə çəkməklə məşğul olan adam; kisəkeş. [Bu qadın] Məşədi Abbas ağa kisəçinin övrətidir
is. Kisəçinin işi, peşəsi, sənəti. Kisəçilik etmək
is. İşləndikdən sonra qalan az miqdar şey. Kisədibi un. Kisədibi düyü
[fars.] bax kisəçi
“Kisələmək”dən f.is
f. Kisə ilə çirk çıxartmaq, kisə ilə bədənini sürtmək. [Camadar] başladı mənim canımı ovmağa, sonra da kisələməyə
“Kisələnmək”dən f.is
qayıd. Bədəninə kisə sürtmək, bədəninə kisə çəkmək. // “Kisələmək”dən məch
“Kisələtdirmək”dən f.is
icb. Bədəninə kisə sürtdürmək, kisə çəkdirmək
“Kisələtmək”dən f.is
bax kisələtdirmək
sif. Kisəsi olan (bax kisə 4-cü mənada). Kisəli heyvanlar
cəm zool. Məməlilər sinfinə mənsub olub, yaxşı inkişaf etməmiş kiçik balalar doğan və onları qarınları altındakı kisədə saxlayıb böyüdən kisəli heyvan
is. Nazik şəffaf parça. 2 metr kisəyi. // Həmin parçadan tikilmiş. [Gülbadam] ağ kisəyi köynəyinin enli qolları ilə uşağın alnındakı təri sildi
is. [rus.] Bir şeyə rəng və ya yapışqan sürtmək, yaxud sulu və ya yağlı boya ilə şəkil çəkmək üçün ucuna cod tük topası bağlanmış alət; fırça
is. [ər.] klas. Paltar, libas. Çün naməyə qıldı bir nəzarə; Can kisvətin etdi parə-parə. Füzuli. Pəhləvanlar kisvət geyir, yağlanır; Cümlə bəzirganlar
nida. Toyuqları, quşları və s. qovmaq üçün çıxarılan səs. Vuraram ölər, kiş deyərəm, getməz. (Məsəl)
bax kiş. Kiş-kişlə donuz darıdan çıxmaz. (Ata. sözü). ◊ Kiş-kişlər olsun! – Allah eləməsin, Allah göstərməsin, ev-eşikdən uzaq olsun
is. 1. Cinscə qadının əksi. Arvad üzlü kişidən, kişi üzlü arvaddan əlhəzər. (Ata. sözü). [Rüstəm bəy:] Mən gözümün ağıqarası olan bir qızımı, bax bu k
zərf Kişilərə məxsus bir tərzdə, kişi kimi, yaşlı adam kimi. Aslan baltanı götürür, kişi-kişi soba üçün odun yarırdı
“Kişi” sözündən oxş. [Tükəz:] Kişiciyi tovluyub qaçaq mala apardılar. M.F.Axundzadə. [Zərrintac:] Guya bizim bu kişiciyin böyük bir gəmisi-zadı batıbd
“Kişilənmək”dən f is
f. 1. Kəkələnmək, xoruzlanmaq, cəsarətlənmək, üstünə qabarmaq. [Hacı:] Demək ki, Sultanəli tək məni söyür, ya Məşədi Cahangirə kişilənir? Mir Cəlal