is. zool. Uzun və nazik boğazlı, gödək qıçlı, uzun dimdikli, ayaqları enli və pərdəli quş. Gərdəni ağ, boynu misali-qutan; Bir nəfəsə sərçəni yüz min
sif. və zərf qəd. Uğurlu, səadətli, xoşbəxtlik gətirən. Başıma qutlu ayağın gəldi basdı ol nigar; Kölgəsi düşdü bana sərvixuramanın yenə
[ing. əsli mal.] Bəzi bitkilərin bərkləşmiş şirəsindən alınan dəriyə oxşar plastik kütlə. …Adigərməşovun gövdə qabığında, kökündə və yarpaqlarında qut
is. İçinə şey qoymaq üçün taxtadan, kartondan, metaldan, plastmasdan və s.-dən qayrılan qab. Tütün qutusu
is. Balaca qutu
sif. Qutusu olan
“Quvarlanmaq”dan f.is
f. məh. Ürəklənmək, fərəhlənmək. Bəxtiyar tüfənglə vermədən ara: – Ya mən ölməliyəm, ya siz! – deyirdi; Cəlal quvarlanıb nəşə yeyirdi
“Quylamaq”dan f.is
f. 1. bax quyulamaq. Öləni quylamışıq, öldürəni danlamışıq… Ə.Nəzmi. 2. Qoymaq, soxmaq. Sona dizlərini ota quylamışdı
“Quylanmaq”dan f.is
f. Girmək, batmaq. Ey tirmə rəxti-xab içinə quylanan dadaş! Getsə vətən, vətənlə gedər istirahətin. M
is. Yağda bişirilərək bal və ya şəkərlə yeyilən xəmir xörəyi. Quymaq undan bişirilən qatı sıyıqdır. – Əriştə bəylər aşı; Quymaq onun yoldaşı
is. 1. Heyvanların çoxunun bədənlərinin qurtaracağındakı mütəhərrik törəmə, yaxud heyvanın bədəninin getdikcə nazikləşən dal hissəsi
1. is. İş heyvanlarının quyruqlarının altından keçirilən örkən və onun qalın dəridən və ya keçədən tikilmiş quyruq altından keçirilən orta hissəsi; pa
sif. və is. dan. 1. Yaltaq. 2. İt. [Tarverdi axunda dedi:] Məhərrəmin on beşindən sonra bu kənddə bir quyruqbulayan tapa bilməzsən
is. 1. Kiçik quyruq, qısa quyruq, incə quyruq. 2. Bir şeyin quyruğa oxşar ucu, kənarı, çıxan hissəsi
dan. “Quyruqlamaq”dan f.is
f. 1. Quyruğundan tutmaq, quyruğundan yapışmaq. İti quyruqlamaq. Camışı quyruqlamaq. Noxtasını qırmış atı quyruqladılar
“Quyruqlanmaq”dan f.is
məch. 1. Quyruğundan tutulmaq. 2. məc. dan. Tutulmaq, ələ keçirilmək, yaxalanmaq; girə düşmək
sif. 1. Quyruğu olan. Quyruqlu at. Quyruqlu qoç. Quyruqlu heyvanlar. 2. məc. Arxasında quyruq kimi sallanan hissəsi, parçası və s
1. sif. Quyruğu olmayan, quyruğu kəsik; lümək. Quyruqsuz inək. Quyruqsuz tula. Quyruqsuz xoruz. Quyruqsuz kərtənkələ
is. Su, neft, qaz çıxarmaq və s. məqsədlər üçün silindr şəklində qazılmış dərin və ya dayaz çuxur. Su quyusu
is. Əl ilə quyu qazan adam; kankan
is. 1. Quyu qazımaq ilə məşğul olan adam; kankan. [Köhnə] Bakıda ümumiyyətlə peşəkarlar: bənna, xarrat, dəmirçi, quyuqazıyan … və sairə çox olardı
“Quyulamaq”dan f.is
f. Basdırmaq, quyu kimi bir yerə qoyub üstünü torpaqla örtmək, torpağın altında gizlətmək, yerə gömmək
“Quyulanmaq”dan f.is
məch. Basdırılmaq, torpaq altında gizlədilmək
“Quyulatmaq”dan f.is
icb. Quyulama işi gördürmək
is. Pambıq yığıldıqdan sonra tarlada qalan pambıq bitkisi qalıqları. Qozalar yığıldıqdan sonra quzapayı çıxaran maşınlar tarlaya buraxılır
is. 1. Dağın, evin və s.-nin gün düşməyən, günəş görməyən yeri; həmişə kölgəli yer (güney ziddi). İgidlər könlünə şikvə gətirmək; Necə dağdır quzeyind
is. 1. zool. Qarğa növündən iri və bərk şığıyan yırtıcı quş. Quzğun nəştər qaynaqlı, əyri dimdikli, leş didən bir quşdur
is. 1. Qoyun balası. Quzu əti. Quzu dərisi. – Mal qapıya gələndə axşam-səhər; Qoyun mələr, quzu mələr, dağ mələr
“Quzu”dan oxş. və kiç
is. k.t. Quzulara baxan, quzu otaran balaca çoban. Gənc quzuçu daha ayıq gözlə indi … [quzuların] dövrəsində gəzir və Mayagilə tərəf baxırdı
is. Uşaqlarda ilk çıxan və yeddi yaşlarında dəyişən diş
is. bot. Dadı turş və uzunsov yarpaqları olan, yeyilən tərəvəz bitkisi; turşəng. Yamacdan körpə yarpız, quzuqulağı yığıb döşlüklərinə toplayırdılar
“Quzulamaq1”dan f.is
f. məh. Yumşalıb narınlaşmaq, ovulub tökülmək, boşalmaq, yaxud horra halına gəlmək (torpaq haqqında)
f. Quzu doğmaq, balalamaq (qoyun haqqında). Bu gecə ağılda iki qoyun quzulamışdı. – Quzuladı qoyun, töküldü döllər; Yaylaq həvəsini qıldı ellər
sif. Yanında quzusu olan, balasını əmizdirən. Quzulu qoyun
is. 1. Quzu saxlanan yer, quzu yatağı. 2. məc. Həlimlik, yumşaqlıq, sakitlik
is. Quzuları otaran çoban
bax qubar (şeirdə çox vaxt tərkiblərdə məcazi mənada işlənir). Mən gülşəni-can içində xarəm; Ayineyi-əqlə bir qübarəm
is. [ər.] 1. Yarımkürə şəklində dam; günbəz. Eyvanın tavanı üç böyük qübbədən ibarət idi ki, bunların hər birisi beş sütun üzərində qurulmuşdu