“Yoldaş”dan oxş. Yoldaşcığazım azarlayıb. – Dedi bir tülküyə bir gün meymun; Səndə, yoldaşcığazım, çoxdur yun
“Yoldaşlaşmaq”dan f.is
qarş. Bir-biri ilə yoldaş olmaq
sif. 1. Yoldaşı, rəfiqi, dostu olan. Sallan, qələm qaşlı, yanı yoldaşlı; Qalmışam ataşlı, mən başıdaşlı… Aşıq Ələsgər
is. 1. Yoldaşlar arasındakı əlaqə əsasında əmələ gələn yaxınlıq; dostluq. Yoldaşlıq duyğusu. Yoldaşlıq vəzifəsi
sif. Heç bir yoldaşı, dostu olmayan; tək. Yoldaşsız (z.) qalmaq
is. Yoldaşı, dostu olmama, yoldaşı, dostu olmayan adamın hal və vəziyyəti; təklik. Hərgah danışmıram, ona da səbəb yoldaşsızlıqdır
sif. və zərf Yoldaş kimi, dost kimi. Sizinlə bir məsələ haqqında yoldaşvari və daha açıq danışmaq istəyirəm
is. 1. d.y. Relsli yollarda qatarları bir yoldan başqasına keçirmək üçün qurğu; strelka. 2. Bu qurğunu idarə edən dəmiryol işçisi; strelkaçı
“Yoldurmaq”dan f.is
“Yolmaq”dan icb
icb. Başqasına yoldurmaq
is. Rəhbər, başçı, böyük. Uşağın yolgöstərəni olmadı
is. Yolda xərclənməsi zəruri olan pul
[rus. ёлка] 1. Yeni il, yaxud xristianların milad bayramı münasibətilə bəzədilən küknar ağacı (bəzən süni materiallardan düzəldilir)
is. Qarət və soyğunçuluq məqsədi ilə adamların yolunu kəsən şəxs; quldur. Bütün oğrular, yolkəsənlər, qatillər, zalımlar, müstəbidlər, fırıldaqçılar –
is. Quldurluq, çapovul, qarət. O ətrafda bir yolkəsmə, bir quldurluq olmazdı ki, Əmiraslanın orada əli olmamış olaydı
“Yollamaq”dan f.is
f. Göndərmək. Məşədi bəyin yolladığı uşaq tez qayıtdı və cavab gətirdi. M.Hüseyn
1. f. Yola düşüb getmək, bir səmtə istiqamət almaq. Səhərdir, məktəbə yollanır Xumar; Yanında bir yığın yoldaşı da var
1. “Yollaşmaq”dan f.is. 2. is. Razılaşma, razılıq, saziş
qarş. 1. Yola getmək. 2. Danışaraq razılaşmaq, sazişə gəlmək. Pullu müştərilər ilə yollaşandan sonra, çervonları alıb yerbəyer edəndən sonra, sarıköyn
“Yollatmaq”dan f.is
icb. Başqası vasitəsilə yollamaq. Yay olanda dağa yollat! Yaz olanda ifçin nallat! “Koroğlu”
sif. Yolu olan
sif. Yol üçün, səfər üçün olan, yola götürülən, yola lazım olan. Yolluq xərc. Yolluq yemək
1. “Yolmaq”dan f.is. 2. sif. Çox gödək olduğundan orağa gəlmədiyi üçün əllə dartılıb çıxarılmalı olan
f. 1. Dartıb qoparmaq, çəkib qoparmaq. Otu yolmaq. Toyuğu yolmaq. – Vur ağzına, düşsün yerə dəndan, nəyə lazım? Yol zülfünü, ol zülfi-pərişan nəyə laz
sif. Pırtlaşıq saçlı, əzilmiş paltarlı, tör-töküntülü
is. Başı kəsilmiş ot, kol. Qumsal təpələrin qıraqlarını qaratikan kolları və yolpan otları örtmüşdü. S
bax yolxərci
sif. 1. Yolu olmayan. Yolsuz çöllər. 2. məc. dan. Dinsiz, məzhəbsiz (bəzən söyüş yerində işlənir)
is. 1. Yolun olmadığı hal. 2. məc. dan. Dinsizlik, məzhəbsizlik
“Yoluxdurmaq”dan f.is
f. Başqasına keçirmək, sirayət etdirmək (mikrobu, azarı); yoluxmasına səbəb (vasitə) olmaq. Qripi yoluxdurmaq
sif. 1. Keçirən (mikrobu, azarı). 2. Keçirici, yoluxucu, sirayətedici
is. Başqalarına keçirmə (keçmə) qabiliyyəti; keçiricilik
“Yoluxmaq2”dan f.is. Xəstəni yoluxma
1. “Yoluxmaq1”dan f.is. // Mikrob, azar. 2. sif. Yoluxucu, yoluxan, keçici, sirayətedici. Yoluxma xəstəliklər
f. Sirayət etmək, keçmək (xəstəlik, mikrob)
f. Hal-əhval bilmək üçün birinin yanına getmək (gəlmək). Mirzə Mehdi həkimbaşı həftədə iki-üç dəfə onu yoluxurdu
sif. Keçici, başqalarını tuta bilən; sirayətedici. Qrip yoluxucu xəstəlikdir. Yoluxucu xəstəliklərdən özünüzü qoruyun! – Həkim üzü görməyən, tibb xidm
is. Yoluxma, keçmə, sirayətetmə qabiliyyəti; keçicilik, sirayətedicilik (xəstəlik haqqında)
sif. 1. Tükləri yolunmuş. Soyaram libasın, allam sazını; Yal-quyruğun yoluq (z.) yola düşərsən. Aşıq Ələsgər
“Yolunmaq”dan f.is
məch. Tükləri dartılıb çıxarılmaq
f.sif. Tükləri dartılıb (çəkilib) çıxarılmış; yoluq. Yolunmuş toyuq
zərf Yoldan keçərkən, yanından keçərkən. Yolüstü yoldaşıma dəydim. Yolüstü bir bizə də gəl. – Yolüstü dəllək dükanına girdi
sif. Qətiyyən yol verilə bilməyən, dözülə bilməyən, icazə verilməz. Yolverilməz hərəkət
is. Qaçaq, quldur, yolkəsən. Zərəfşan xanımın əri, Camalı məhv etdirmək üçün Qaradağın bütün quldur və yolvuranlarını öz ətrafına yığmışdı