Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • ZƏRRƏ

    is. [ər.] Bir şeyin ən kiçik hissəsi. [Qəhrəman:] Kənarda şiddətlə əsən qış ruzgarı birqat pəncərələri yumruqlayır, kiçik qar və buz zərrələri ilə bom

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏ-ZƏRRƏ

    zərf Zərrələrlə, çox kiçicik hissələrlə, az-az, cüzi-cüzi

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏBİN

    is. [ər. zərrə və fars. …bin] Böyüdücü şüşə (ən xırda şeyləri böyük göstərən şüşə); mikroskop. …Bir daşın qəlbində gizlənən brilyantı zərrəbin vasitəs

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏCƏ

    zərf Zərrə qədər də olsa, az da olmuş olsa; heç, əsla, qətiyyən. Zərrəcə qorxusu yoxdur. – Gərçi, ey dil, yar üçün üz verdi yüz möhnət sana; Zərrəcə q

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏCİK

    is. Ən kiçik zərrə; zərrənin ən kiçicik, ən xırda hissəciyi

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏDİN

    is. məh. Balaca şeyləri tutmaq və ya kəsmək, doğramaq üçün kəlbətin

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏLƏNMƏ

    “Zərrələnmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏLƏNMƏK

    f. Zərrələr halına düşmək, ən xırda hissələrinə ayrılmaq, parçalanmaq

    Tam oxu »
  • ZƏRRƏLƏNMİŞ

    f.sif. Zərrələr halına düşmüş, ən xırda hissələrinə ayrılmış, parçalanmış

    Tam oxu »
  • ZƏRRİN

    sif. [fars.] 1. klas. Qızıldan düzəldilmiş, qızıldan qayrılmış. Dev Reyhanı bir zərrin taxt üzərində qoyub, üzərinə gülab səpib burnuna müşkü ənbər iy

    Tam oxu »
  • ZƏRRİNƏ

    bax zərinə

    Tam oxu »
  • ZƏRURƏT

    is. [ər.] 1. Bir işə hər halda və vəziyyətdə məcbur olma, istər-istəməz onu əmələ gətirmə; məcburiyyət, naçarlıq, çarəsizlik

    Tam oxu »
  • ZƏRURİ

    [ər.] 1. sif. Ən lazımlı, ən vacib, çox lazım, onsuz keçinilməsi mümkün olmayan. Zəruri vəsait. Zəruri ehtiyac tədbirləri

    Tam oxu »
  • ZƏRURİLİK

    is. 1. Zəruri olma, vaciblik, lazımlıq, lüzum. Nizam və qaydanın zəruriliyi. 2. Labüdlük, məcburilik

    Tam oxu »
  • ZƏRURİYYƏT

    bax zərurət. Muxtarov Dadaş pulemyotçu idisə də, axır günlər zəruriyyət üzündən hesablama bölməsinə komanda edirdi

    Tam oxu »
  • ZƏRVARİ

    sif. Qızıl rəngində olan, sarıya çalan

    Tam oxu »
  • ZƏRVƏRƏQ

    is. [fars. zər və ər. vərəq] Üzünə qızıl suyu çəkilmiş kağız, zər ilə qaplanmış səhifə

    Tam oxu »
  • ZƏRZƏR

    is. [fars.] Zərlə toxunmuş parça, zərli parça. Otağın divarlarındakı cüməxatanda böyük sandıqların üstə ipək, zərzər üzlü əlvan yorğan-döşəklər qoyula

    Tam oxu »
  • ZƏVAL

    bax zaval. Bir gün olmaz kim, ona gərdün yetirməz bir zəval. Füzuli. Mehrin könüldə zərrə qədər bir zəvalı yox

    Tam oxu »
  • ZƏVAT

    [ər. “zat” söz. cəmi] bax zat. Yetdi necə bəs mövqei-ikmalə bu sənət? Etdi iki sərvətli zəvat ilə şərakət

    Tam oxu »
  • ZƏVƏRDƏR

    is. [fars.] xüs. məh. Bina tikilərkən qapı və pəncərənin üstünə qoyulan böyük daş

    Tam oxu »
  • ZƏVVAR

    is. [ər.] Ziyarət edən, ziyarətə gələn və yaxud ziyarətdən qayıdan şəxs; ziyarətçi. Zəvvarın həmişə getmək ya gəlmək sədasını eşidən kimi Məhəmmədhəsə

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏK

    sif. Çoxdanışan, naqqal, boşboğaz, lağlağı. Zəvzək adam. // İs. mənasında. [Aslan bəy:] Yox, [doktor] hələ gəlməmiş, …o da hər zəvzək ilə vaxt keçirir

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏK-ZƏVZƏK

    zərf Boş-boş, bihudə, mənasız. [Molla Abbas:] Necə nağıl de? Nə zəvzək-zəvzək danışırsan. Mən vaizəm, yoxsa nağılçıyam ki, sizə nağıl deyəm

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏKLƏŞMƏ

    “Zəvzəkləşmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏKLƏŞMƏK

    f. Zəvzək olmaq, lağlağı olmaq

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏKLİK

    is. Çox danışqanlıq, lağlağılıq, boşboğazlıq, naqqallıq. [Xan:] Bivecdir, əlindən zəvzəklikdən başqa bir şey gəlməz

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏMƏ

    “Zəvzəmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏMƏK

    f. Çox danışmaq, naqqallıq etmək, boşboğazlıq etmək

    Tam oxu »
  • ZƏVZƏTMƏK

    icb. Zəvzəməsinə səbəb olmaq, çox danışdırmaq (boş-boş)

    Tam oxu »
  • ZƏY

    is. kim. İkiqat sulfat turşuları kristallarından ibarət daş

    Tam oxu »
  • ZƏYDAN

    is. [zəy və fars. …dan] Lampanın boğazına zəylə yapışdırılan və lampanın odluğu – maşını burulub keçirilən yivli halqa

    Tam oxu »
  • ZƏYƏRƏK

    is. bot. Toxumundan və dənindən yağ çıxarılan bəzir adlanan bitki; kətan. Kətan (zəyərək) … cinsinin Azərbaycanda 13 növü vardır

    Tam oxu »
  • ZƏYLƏMƏ

    “Zəyləmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ZƏYLƏMƏK

    f. Zəy vurmaq, zəy qarışdırmaq, zəy qatmaq. Suyu zəyləmək (durulmaq üçün suya zəy vurmaq)

    Tam oxu »
  • ZƏYLƏNMƏ

    “Zəylənmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ZƏYLƏNMƏK

    məch. Zəy vurulmaq, zəy qarışdırılmaq, zəy qatılmaq

    Tam oxu »
  • ZƏYLƏTMƏ

    “Zəylətmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • ZƏYLƏTMƏK

    icb. Başqasına zəylətdirmək. Suyu zəylətmək (durulmaq üçün suya zəy vurdurmaq)

    Tam oxu »
  • ZƏYLİ

    sif. Zəy ilə qarışıq olan, zəy vurulmuş, zəy qatılmış. Zəyli su. – İnsanın bədəni yanmaqdan, məsələn, qaynar su tökməkdən qabarıb ziyadə azar edər… Be

    Tam oxu »
  • ZƏYLİK

    bax zəydan. Lampanın zəyliyi əyilmişdir

    Tam oxu »
  • ZIĞ

    is. 1. Duru (sulu) palçıq, lehmə, bataq. Qurşağacan batıb zığa; Əlləşir misirli qardaşlar. O.Sarıvəlli

    Tam oxu »
  • ZIĞ-ZIMĞIR

    bax zığ 1-ci mənada. Qolqılçasını çırmayıb işə girişən uşaqlar bu bağçanın qumlu torpağına, arxın zığ-zımğırına batıb bulanmaqdan çəkinmirdilər

    Tam oxu »
  • ZIĞBAZIĞ

    zərf dan. Ağzınacan, ağzına qədər. Otaq zığbazığ dolu idi

    Tam oxu »
  • ZIĞILDAMA

    “Zığıldamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • ZIĞILDAMAQ

    f. dan. İnildəmək, mızıldamaq, şikayətlənmək

    Tam oxu »
  • ZIĞILDAŞMA

    “Zığıldaşmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • ZIĞILDAŞMAQ

    qarş. Zığıldamaq (çoxları yerbəyerdən). Titrəməyin, haydı, zığıldaşmayın! Ay cücələr, çox da cırıldaşmayın

    Tam oxu »
  • ZIĞILDATMA

    “Zığıldatmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • ZIĞILDATMAQ

    icb. dan. Zığıldamağa məcbur etmək, zığıldamasına səbəb olmaq

    Tam oxu »