sif. 1. Çox əzilmiş. Əziküzük meyvə. – [Qurban:] …Hər ağac altından üç-dörd çuval əzik-üzük alma yığmışıq
is. Əzik şeyin halı. Almanın əzikliyinə baxma, çürük deyil
is. Naz, qəmzə, işvə, naz satma, nazlanma
f. 1. Nazlanmaq, naz etmək. [Ələmdar] əzilib-büzülən, şirindil xanımların başları üstündən uzun dimdiyini sallayıb … baxdı
“Əzilmək”dən f.is
f. 1. Basılaraq, yaxud ağır bir şeyin altında qalaraq, ya sıxılaraq əzik hala gəlmək; zədələnmək. Meyvələr yeşikdə əzilmişdir
sif. [ər.] klas. 1. Böyük. Hər birisinin başına şuriş və tüğyan xəyalı düşdü və tezliklə Qəzvində şurişi-əzim bərpa oldu
əzim-əzim olmaq (əzilmək) – tamamilə əzilmək, əzik-əzik olmaq, parça-parça olmaq. Kukla yerə düşüb əziməzim oldu
is. [ər.] Bir yerə doğru hərəkət, yola çıxma, yola düşmə, üz qoyub getmə. □ Əzimət etmək (eyləmək) – getmək, yola düşmək, getməyə üz qoymaq
sif. [ər.] klas. Mərtəbəsi, dərəcəsi yüksək. Bir əcəb insandır, xub növcavandır; Hökmi-Süleymandır, əzimüşşandır
sif. 1. Əzik, əzilmiş. Əzinik qovun. 2. Yorğun, üzgün, əzgin. Mədəd işdən qayıdandan sonra əzinik (z
is. 1. Ovuntu, əzilib ovulmuş şeylər. Qənd əzintisi. Nabat əzintisi. 2. Bax əzik 3-cü mənada. Samovarın əzintisini düzəltmək
“Əzişdirilmək”dən f.is
məch. 1. Əzgin hala gətirilmək. 2. Döyülmək, kötəklənmək
“Əzişdirmək”dən f.is
f. 1. Ora-burasını əzmək, bərk əzmək. Quyudan çıxan daş qırıntıları güllə kimi … gəlir və qabağına keçən hər şeyi əzişdirirdi
is. [ər.] 1. Məşəqqət, əzab, cəfa. Yolun əziyyəti. Əziyyətə rast gəlmək. – Bəli, Yer üzünün bu mənzərəsi; Arabir məni də salır qüvvətdən; Həyat qurtar
zərf 1) böyük çətinliklə, məşəqqətlə, əzabla, əziyyət çəkə-çəkə. Əziyyətlə yerimək. – Mələk nənə əvvəl diz üstə çöküb, sonra ağaca dayanıb, əziyyətlə
sif. Əzablı, məşəqqətli, əzab və əziyyətlə bağlı olan. // Çox ağır və yorucu; üzücü. Əziyyətli yol. Əziyyətli iş
is. Əzablılıq, məşəqqətlilik; ağırlıq, zəhmətlilik, yoruculuq, üzücülük. Yolun əziyyətliliyi
1. sif. Əzabsız; asanlıqla, çətinlik çəkmədən əldə edilən, görülən. Əziyyətsiz iş. – Qışsız bahar olmadığı kimi, döyüşsüz, əziyyətsiz, qurbansız da qə
is. 1. Heç bir əziyyətin, çətinliyin olmadığı hal və keyfiyyət. İşin əziyyətsizliyi. Yolun əziyyətsizliyi
sif. [ər.] 1. Sevimli, istəkli, ürəyə yaxın. Əziz oğul. Əziz yoldaş. Əziz dostlar! – [Yusif:] Açım kağızı, görüm, mənim əziz nuri-çeşmim Şamdan bəy nə
sif. Naz-nemət içində böyümüş, çox ərköyün. Əziz-ərköyün qız. Əziz-ərköyün övlad. – [Vahid] əziz-ərköyün (z
sif. [ər. əziz və fars. girami] Çox əziz, çox sevilən, çox əzizlənən, çox ərköyün. Əziz-girami övlad
sif. 1. bax əziz-ərköyün. Əziz-xələf övlad. Əziz-xələf qız. – Arvadın dar dünyada əziz-xələf bircə oğlu vardı
“Əziz”dən oxş. Telli arvad cavab verdi: – Kimin olacaq, sədrin əzizciyəzinin! M.İbrahimov
“Əzizləmək”dən f.is. Bəlkə bu qədər əzizləmənin nəticəsi idi ki, uşağın canı sağ olmurdu. Ə.Vəliyev
f. 1. Çox istəmək, nazını çəkmək, nazı ilə oynamaq, bütün istəklərini yerinə yetirmək, ərköyün böyütmək
“Əzizləndirmək”dən f.is
“Əzizlənmək”dən icb
“Əzizlənmək”dən f.is. Uşağın əzizlənməsi
1. məch. Çox istənilmək, əziz tutulmaq. // Hörmət edilmək, hörmətlə qarşılanmaq. 2. məch. Ərköyün böyüdülmək
“Əzizləşmək”dən f.is
f. Daha da əziz olmaq
“Əzizlətmək”dən f.is
icb. Əzizlənməsinə, ərköyünləşməsinə səbəb olmaq. Uşağı əzizlətmək
is. 1. Əziz olma, sevilmə, çox istənilmə. Ananın əzizliyi. // Müqəddəslik, mübarəklik. Ana yurdunun əzizliyi
zərf. [fars. əz və ər. qəza] Qəzadan, təsadüfən, gözlənilmədən, birdən. [Səttar] üz çevirib bir biyabana daban aldı
is. [ər.] köhn. rəs. İşdən çıxarma, vəzifədən kənar etmə. □ Əzl etmək (eləmək) – işdən, vəzifədən götürmək, çıxarmaq
is. [ər.] Qəti niyyət, qəti qərar, qəsd. Çox da vətən torpağı boyandı al qanına; Əzmimiz qorxu salmış düşmənlərin canına
1. “Əzmək”dən f.is. 2. Əzilmiş tərəvəz, ya meyvə xəmiri; püre. 3. Qara ciyər qiyməsindən hazırlanan bir xörək adı
is. məh. Bülöv. Dəryazı əzmə ilə itiləmək
bax əzmələmək. [Cavad bəy:] …Ancaq bunu belə eşitmişəm ki, guya Məhəmməd kişinin qızı bəzən onu əzməçələyir
f. 1. Basıb, ya sıxıb yastılamaq, şəklini pozmaq. Qarpızı, qovunu əzmək. // Basıb (vurub, toxundurub) bir yerini çökəltmək
“Əzmələmək”dən f.is
f. 1. Əli ilə əzmək, əzişdirmək. 2. məc. Döymək, kötəkləmək. Ara yerdə uşağınızı o imansız belə əzmələdi
“Əzmələnmək”dən f.is
məch. Əllə əzilmək, əzişdirilmək
sif. [ər. əzm və fars. …kar] Əzmli, məqsəd və niyyətində qəti. [Məsmədə] …əzmkar, səbatlı bir adamın hal və hərəkəti vardı və yaxud mənə elə təsir bağ