BİKARA

[ fars. bikarə]
1. sif. dan. Gərəksiz, vecsiz, lazımsız, yararsız, faydasız, pis. Bikara adam. Bikara şey. – Mirzə Həbib cavab verdi ki, xalqın təzə padşahdan zəhləsi gedir.
Onu süstrəy və bikara bilirlər. M.F.Axundzadə.

2. zərf Avara, səfil, sərgərdan. Bikara gəzmək. Bikara dolanmaq.
– İllər, aylar gəzirəm boş-boşuna, bikarə; Laübali yaşayış etdi məni avarə. A.Səhhət.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BİKARA bikara bax 1. vecsiz; 2. veyl
BİKAR
BİKARALAŞMAQ

Digər lüğətlərdə

Web-изда́тель а́льфа-лучи́ загрязня́ть кольцеобра́зный национализова́ть штру́дель щеголи́ха деклина́ция инакомы́слящий мя́млить баурсак differently ego-dystonic everburning homishness Maharishi nominee planch post entry sonnetize split infinitive tan-liquor негармоничность скреплять художество