BULUDSUZ

sif.
1. Tamamilə aydın, təmiz (hava haqqında).
Qartal qanad çalarkən buludsuz çöl üzündə; Bir əsən yelə döndü atım Ceyran düzündə. Ə.Cəmil.

2. məc. Şairanə təşbehlərdə: aydın, saf, ləkəsiz.
Qaşlar üç axşamlıq aydı; Hüsnün haqdan gələn paydı; Buludsuz günəşlə taydı; Qız, sənin ala gözlərin. Aşıq Bəylər.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • BULUDSUZ aydın — saf — təmiz
BULUDLULUQ
BULUDSUZLUQ

Digər lüğətlərdə