ə. 1) ölkə; 2) vilayət; 3) şəhər.
ə. 1) ölkə; 2) vilayət; 3) şəhər.
[ər.] 1. sif. Bir adam, iş və s. ilə yaxşı tanış olan: bilən, yetik. O bu yerlərə bələd adamdır. – [Gülbahar:] Dadaş, … sən dediyin adamların heç biri
Tam oxu »прил. 1. знающий местность. Meşəyə bələd знающий лес, yola bələd знающий дорогу 2. знакомый с чем-л., изведавший, испытавший что-л
Tam oxu »1. знающий местность, проводник; 2. знакомый с чем-то, сведущий, посвященный во что-нибудь;
Tam oxu »[ər.] 1. прил. белед; са касдихъ (кардихъ, чкадихъ) галаз хъсан таниш тир; ччидай; bələd olmaq белед хьун, таниш хьун, ччир хьун; 2
Tam oxu »Ərəbcədir, cəm forması beladdır, “şəhər” deməkdir. Bələdçi sözü də buradandır. İlkin mənası “şəhəri yaxşı tanıyan” (yol göstərə bilən) deməkdir
Tam oxu »BƏLƏD – NAŞI Dadaş... sən dediyin adamların heç birinə mən bələd deyiləm (C.Məmmədquluzadə); Necə naşı bağbanam ki; Bir çiçəyi mənim olmaz (M
Tam oxu »Bələdçi. – İndi get, mənim üçün bir bir tərlan və bir bələd gətir... Xidmətçi gedib bir tərlan və bir bələd gətirdi
Tam oxu »