I
(Balakən, Xanlar, Qazax, Mingəçevir, Oğuz, Şamaxı, Şəki, Zaqatala)
1. calaq, peyvənd (Qax, Şəki). – Yaxşi calğa əzgilimiz var (Şəki)
2. calaq olunmuş tut ağacı. – Calğa bu yerrərdə çox olur (Oğuz); – Qavalax calğaların divindo:lur <dibində olur> (Xanlar); – Eşiyin qava:ndaki calğadan düz üş tehnə tut çıxır (Şəki)
II
(Cəbrayıl, Zəngilan)
qarğıdan tikilmiş evlərdə və kümxanalarda dirəklərin üzərinə (hasarına) qoyulan uzun tir. – Kümün (b a x məna) calğası sındı, altına ayrı dirəx’ vırdıx (Zəngilan); – Cavısdana saf calğa lazımdı (Cəbrayıl)
III
(Təbriz)
dolça. – Calğada su içəllə