1. Kağız, parça kimi şeyləri qıraqlarından dartaraq parça-parça, doğramdoğram etmək.
[Banıxanım:] Oğul, bu nə gündür düşübsən, sənin üst-başını kim cırmışdır? “”.
Gəray deyilən sözü eşitmir, verilən dərsi əzbərləmir, fərşlərin üstündə yumbalanır, dəftər-kitabını cırır, əl-ayaq altına atırdı.
Külək [Dürrənin] getməsinə mane olub paltarını sanki cırmaq istəyirdi…
2. Cırmaqlamaq. Üzünü cırmaq.
3. məc. dan. Gizlicə qaçmaq, götürülmək.
Qonaqlar ev sahibi ilə… gülüşdükdə uşaq börkünü başına qoyub, yavaşca otaqdan “cırdı”.
[Yəhya Kamal Dilənə:] [Kişi] bir günün içində hökuməti kəndə tökdü. Mən gecə bağların içindən cırdım.