DÜBEYT is. [ fars. dü və ər. beyt] ədəb. 1. İki beytdən ibarət olan lirik şeir forması. 2. Saz (aşıq) havalarından birinin adı. Dübeyt oxumaq. – Aşığın çaldığı bir dübeyt dərhal onu mütəəssir edir. O. Sarıvəlli.