1. məh. Bərabər, tay. Sən ona dəng deyilsən.
2. dan. Cüzi bir hissə, bir dənə.
3. köhn. Qara xırda pul; qəpik-quruş. Dəvənin biri dəngə, vay dəng dərdi. ( Ata. sözü ).
4. məh. Bir yerdən başqa yerə aparmaq üçün bağlanan tay, top, bağlama. İpək dəngi. Kağız dəngi.