DEŞMƏK

f.
1. Deşik açmaq, dəlmək. Burğu ilə taxtanı deşmək. Divarı deşmək. Siçan döşəməni deşib.
[Eyvaz kişi] bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı. Ə.Vəliyev.

2. İynə və s. ucuiti şey batıraraq dəlik açmaq. Çibanı deşmək.
3. məc. Dərinlərə işləmək, çox dərin təsir etmək. Şaxta adamın beynini deşir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • DEŞMƏK DEŞMƏK Güləsərin etirazına fikir vermədən iynəni sapladı. Gelinin qulağını deşdi (İ.Şıxlı); DƏLMƏK Onun qollarını ən azı iyirmi güllə dəlib keçmişdi (
  • DEŞMƏK dəlmək — oymaq — burğulamaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • DEŞMƏK DEŞMƏK – BAĞLAMAQ Bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı (Ə.Vəliyev); Tez bəndi bağlayın, hər yeri su basacaq (“Azərb
DEŞMƏ
DETAL

Digər lüğətlərdə

безнали́чный диза́жио древото́чец пая́сничество прохрусте́ть си́рость сунду́чный электротерапевти́ческий до зела́ докола́чивать неоднокра́тность расте́риваться упа́риваться фигу́ра умолчания вахта можжить coalmine fatuitous favored overabundant Talmudistical внаём несработанность перемещать стопа