DEŞMƏK

f.
1. Deşik açmaq, dəlmək. Burğu ilə taxtanı deşmək. Divarı deşmək. Siçan döşəməni deşib.
[Eyvaz kişi] bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı. Ə.Vəliyev.

2. İynə və s. ucuiti şey batıraraq dəlik açmaq. Çibanı deşmək.
3. məc. Dərinlərə işləmək, çox dərin təsir etmək. Şaxta adamın beynini deşir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • DEŞMƏK DEŞMƏK Güləsərin etirazına fikir vermədən iynəni sapladı. Gelinin qulağını deşdi (İ.Şıxlı); DƏLMƏK Onun qollarını ən azı iyirmi güllə dəlib keçmişdi (
  • DEŞMƏK dəlmək — oymaq — burğulamaq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • DEŞMƏK DEŞMƏK – BAĞLAMAQ Bəndə çatınca su bəndi deşib məğrur bir tərzdə gücü gəldikcə fışqırırdı (Ə.Vəliyev); Tez bəndi bağlayın, hər yeri su basacaq (“Azərb
DEŞMƏ
DETAL

Digər lüğətlərdə

безли́ко гомери́чно искове́ркать карамболя́ж колесова́ние перетолко́вывать расконвои́роваться раскупа́ть инфекцио́нный кади́льница непосеща́емость перва́ч своих не узна́ешь теи́н хроникёр шпагоглота́тель пискарь aquamarine curtain-fire extracted galeate pantograph triradiate undemocratic профиль