1. etnoqr. Gəlin gedən qızın üzünü örtən tül örtü.
Gül düxtərinin ərusi yetmiş; Gülgün duvağın başına örtmüş.
Artıq Gülzarı başında ağ duvaq qapıdan çıxarırlardı.
// Ümumiyyətlə, keçmişdə qadınların başlarına taxıb üzlərini gizlətdikləri şəffaf örtü.
Zülf töküb üzə dilbər; Çıxıbdır düzə dilbər; Duvaq salın üzünə; Gəlməsin gözə dilbər. ().
Yanağın yanında zülfə tov vermiş; Ucun sancmış tər duvağın üstündən.
2. məc. Təşbehlərdə “örtü” mənasında.
Qapqara bir duvaqla örtülmüşdür göy saray.
