EYİBLİ

sif. Eybi, nöqsanı, çatışmazlığı, qüsuru olan; nöqsanlı, qüsurlu. Eyibli adam. Eyibli şey.
– Özün insaf elə əfkarına, ətvarına bax; İstəməzsən yazam, öz eyibli kirdarına bax. M.Ə.Sabir.
Gül-badamın çopuru dərin olsaydı da, üzünü eyibli etməzdi; çünki onun böyük, ala, uzun kirpikli gözləri üzündə tamam eybini örtürdü. N.Nərimanov.
Axı heç kəs başqalarını yanında eyibli (z.) görünmək istəmir. M.İbrahimov.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • EYİBLİ nöqsanlı — qüsurlu — qəbahətli
EYİBLƏNDİRMƏK
EYİBSİZ

Digər lüğətlərdə

обма́зка плодо́вый по́шлинник сейсми́чный морко́вь перевора́чивание сю́ровский туни́сцы экстраверти́вный тебе ambages committee decorticate peripteral shelled trolley pole unballast датский ощипывать плотничать поди пожаться поп скандий училище