Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • is. [türk.] Yoldaş, dost. Minlərcə sənin eşlərin ancaq; Yoxsulları etməkdə oyuncaq. H.Cavid. Sinəm başdan-başa oddur, atəşdir; Ömrüm səadətə əvvəldən

    Tam oxu »
  • EŞAFOT

    is. [fr.] 1. Qətli icra etmək üçün düzəldilən səhnə. 2. Dar ağacı

    Tam oxu »
  • EŞDİRİLMƏ

    “Eşdirilmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞDİRİLMƏK

    “Eşdirmək”dən məch

    Tam oxu »
  • EŞDİRMƏ

    “Eşdirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞDİRMƏK

    “Eşmək”dən icb. İpi eşdirmək

    Tam oxu »
  • EŞELÓN

    [fr.] 1. hərb. Cəbhə dərinliyində və ya girintili-çıxıntılı vəziyyətdə mövqe tutan və bu qaydada yeriyən qoşun hissəsi

    Tam oxu »
  • EŞELONLAMA

    “Eşelonlamaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • EŞELONLAMAQ

    f. hərb. Eşelonlar (1-ci mənada) halında yerləşdirmək

    Tam oxu »
  • EŞELONLANMA

    “Eşelonlanmaq”dan f.is

    Tam oxu »
  • EŞELONLANMAQ

    məch. hərb. Eşelonlar halında yerləşdirilmək

    Tam oxu »
  • EŞƏLƏK

    is. məh. Alma, armud, heyva kimi meyvələrin yeyilməyən iç hissəsi

    Tam oxu »
  • EŞƏLƏMƏ

    “Eşələmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞƏLƏMƏK

    f. 1. Torpaq, kül kimi toz halında olan şeyləri bir şeylə ehmallı qazımaq, qarışdırmaq. Kərim kişi … tonqalın közünü eşələyərək sözə başladı… M

    Tam oxu »
  • EŞƏLƏNMƏ

    “Eşələnmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞƏLƏNMƏK

    qayıd. 1. Ayaqları ilə torpağı qurdalayaraq, qazaraq özünə yem aramaq. Cücələrim birər-birər; Suyu görüb yavuq gələr; İçər, gedər, eşələnər

    Tam oxu »
  • EŞƏNƏK

    is. 1. Toyuğun qazıb açdığı, eşələyib açdığı yer, eşilmiş yer. Toyuq eşənəyi. – Toyuğun başı kəsiləndə eşənəkdə qalar

    Tam oxu »
  • EŞİDƏN

    is. dan. Dinləyici, dinləyən. Radio eşidənlər

    Tam oxu »
  • EŞİDİLMƏ

    “Eşidilmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞİDİLMƏK

    məch. 1. Qulaq vasitəsilə qavranılmaq, qulaqla duyulmaq, qulağa çatmaq (səs haqqında). Yuxarıda qat-qarışıq bir səs eşidildi

    Tam oxu »
  • EŞİDİLMƏZ

    sif. və zərf Eşidilməsi mümkün olmayan, eşidilməyən. [Musa kişinin] yalnız ağzına dəsmal basdıqda səsi eşidilməz oldu

    Tam oxu »
  • EŞİDİLMƏZLİK

    is. Eşidilməsi mümkün olmayan səsin halı

    Tam oxu »
  • EŞİK

    is. 1. Bayır, dışarı, çöl. Gecənin bir aləmində Nəbi evdən eşiyə çıxır. “Qaçaq Nəbi”. Hacı Həsən bir söz deməyib gəlir, yapışır İskəndərin qolundan və

    Tam oxu »
  • EŞİKAĞASI

    is. 1. tar. Şah saraylarında təşrifat məmuru. [Nadir şah] eşikağası mənsəbini [İbrahimxəlil ağanın oğlu Fəzləli bəyə] münasib gördü və bu qulluğu o mə

    Tam oxu »
  • EŞİLMƏ

    “Eşilmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞİLMƏK

    məch. 1. Eşik-eşik edilmək, qazılmaq, qazıq-qazıq edilmək. Meşələr kökündən eşilir, qocaman palıd ağacları hərləməsinə qazılır, kökündən və damarların

    Tam oxu »
  • EŞİM-EŞİM

    sif. Buruq-buruq, buruq, burum-burum. Eşim-eşim dağ yolu

    Tam oxu »
  • EŞİTDİRİLMƏ

    “Eşitdirilmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞİTDİRİLMƏK

    məch. Hiss etdirilmək, qulağına çatdırılmaq, xəbərdar edilmək, bildirilmək

    Tam oxu »
  • EŞİTDİRMƏ

    “Eşitdirmək”dən f.is

    Tam oxu »
  • EŞİTDİRMƏK

    icb. Qulağına çatdırmaq, hiss etdirmək, xəbərdar etdirmək, bildirmək. [Xədicə] indi isə mahnı oxuyub səsini mənə eşitdirirdi

    Tam oxu »
  • EŞİTMƏ

    “Eşitmək”dən f.is. Eşitmə orqanı

    Tam oxu »
  • EŞİTMƏK

    f. 1. Hər hansı bir səsi qulaqla qavramaq, almaq, duymaq, mənimsəmək. Danışanların səsini eşitmək. O biri otaqdan səs eşitmək

    Tam oxu »
  • EŞİTMƏMƏZLİK

    is. 1. Eşitmək qabiliyyətinin olmadığı hal; karlıq. 2. Eşitməmə, dinməmə, qulaq asmama, əməl etməmə. ◊ (Özünü) eşitməməzliyə vurmaq (qoymaq) – özünü e

    Tam oxu »
  • EŞİTMƏZLİK

    bax eşitməməzlik. Əttar Həsən eşitməzlik edib evə girdi və qapını çəkib bərk örtdü. Çəmənzəminli

    Tam oxu »
  • EŞQ

    is. [ər.] 1. Sevgi, məhəbbət, sevda, böyük istək hissi, sonsuz bağlılıq. Vətən eşqi. Övlad eşqi. Həyat eşqi

    Tam oxu »
  • EŞQBAZ

    [ər. eşq və fars. …baz] Qadın düşkünü, arvadbaz, aşiqanə macəraları sevən adam

    Tam oxu »
  • EŞQBAZLIQ

    is. 1. Eşq macəralarına meyil, yalandan eşq yetirmə, məhəbbətdən danışma, sevişmə. …Uşaqlarımız bekar qalanda ya gərək teatrlarımıza gedib eşqbazlıq n

    Tam oxu »
  • EŞQLİ

    sif. Hərarətli, həyəcanlı, ehtiraslı. Eşqli qəlb. – Qan salmağa aralığa; Çox eşqli pərvanəsən. “Qurbani”

    Tam oxu »
  • EŞQNAMƏ

    is. [ər. eşq və fars. …namə] Aşiqanə məktub, eşq, sevgi ifadə edən məktub. Bir-birlərinə deyəcəkləri sözləri aylardan bəri əzbərləmişdilər, ortalığa a

    Tam oxu »
  • EŞQPƏRVƏR

    [ər. eşq və fars. …pərvər] Eşq bəsləyən, eşq yetirən, sevən. [Sofiya xanım:] Sizin bu qədər eşqpərvər bir qəlbə malik olduğunuzu zənn etməzdim

    Tam oxu »
  • EŞMƏ₁

    1. “Eşmək”dən f.is. 2. sif. Burulmuş, eşilmiş, eşilib hazırlanmış. Eşmə qamçı. – Molla uzun və qara müştüyün başına sancılmış eşmə papirosa qullab vur

    Tam oxu »
  • EŞMƏ₂

    is. Uşaqların aşıqla oynadıqları bir oyun adı

    Tam oxu »
  • EŞMƏ-EŞMƏ

    bax eşim-eşim. Nəbinin bığları eşmə-eşmədir; Papağı güllədən deşmə-deşmədir. “Qaçaq Nəbi”

    Tam oxu »
  • EŞMƏK₂

    is. məh. Yaxası xəzli, gödəkqollu, qadın üst geyimi

    Tam oxu »
  • EŞMƏK

    f. 1. Qazımaq, qazıyıb açmaq, qurdalamaq (torpağı, qumu, külü və s.-ni). …[Pələng də] məni görmüşdü. Pəncəsi ilə acıqlı-acıqlı yeri eşir, dırmalayırdı

    Tam oxu »
  • EŞSİZ

    sif. [türk.] 1. Yalqız qalmış, tək qalmış; yoldaşsız, dostsuz, kimsəsiz. 2. Misilsiz, misli olmayan, tayı-bərabəri olmayan

    Tam oxu »
  • EŞŞƏK

    is. 1. At fəsiləsindən iribaşlı, alçaqboylu, uzunqulaqlı yük və minik heyvanı; uzunqulaq. Allaflar çuval-çuval arpa, buğda və saman alıb arabalara dol

    Tam oxu »
  • EŞŞƏKARISI

    is. zool. Zərqanadlılar fəsiləsindən arıya bənzər sarı, parlaq qanadı olan, iynəli böcək

    Tam oxu »
  • EŞŞƏKBELİSINDIRDI

    is. Uşaqların dombaltma durub biri-birinin belindən atılaraq oynadıqları oyun; atlanbac

    Tam oxu »