1. Hər hansı bir səbəbdən doğan daxili təlaş, narahatlıq, təşviş, iztirab.
Qətibənin iztirab və həyəcanı həddindən aşmışdı.
Ağca həyəcandan qızarmış, başını aşağı salmışdı.
□ Həyəcan keçirmək – narahat olmaq, təlaş keçirmək, iztirab keçirmək, həyəcanlanmaq.
Çərkəz, dostunun da həyəcan keçirəcəyini, bu xəbəri eşidən kimi əl-ayağa düşəcəyini və onun dərdinə şərik olacağını gözləyirdi.
Teymur qaranlıqda qızın üzünü görə bilməsə də, onun həyəcan keçirdiyini hiss etdi.
□ Həyəcana düşmək (gəlmək) – təşvişə düşmək, narahat olmaq, həyəcanlanmaq, iztiraba düşmək.
Vəliəhdə gəldikdə, gözəl qızın həya tərləri içərisində üzdüyünü görüncə həyəcana düşmüşdü.
[Musa kişi] Firidunu görmədikdə həyəcana düşdü.
2. Vəlvələ, çaxnaşma, küy.
[Tərxan:] Bax, nədir o axın, yürüş, həyəcan?
3. Təhlükə, təhlükəli vəziyyət, həmin vəziyyəti bildirən siqnal.
Həyəcan siqnalı döyüşçüləri ayağa qaldırdı.
4. məc. Dalğalanma, kükrəmə, coşma, tüğyan.
Dənizin həyəcanını sahilin sakitliyi əvəz eləmişdi.
5. Həyəcanla şəklində zərf – həyəcan içində, həyəcanlı surətdə, coşqunluqla. Həyəcanla danışmaq. Həyəcanla oxumaq.
– Sinif qapıları açılır birdən; Çıxır həyəcanla birbir uşaqlar.
Günlər həyəcanla ötüşdü bir-bir; Yatmadım bəzən də səhərə qədər.
