– Hopduqca səhranın gövdəsinə su; Tərlədi qaxsımış bir bədən kimi.
İlk nəzərdə bu meşəliyin mənzərəsi ürəksıxıcı idi, taxtaşalbanına başdan-başa mazut hopmuşdu…
// məc. Nüfuz etmək.
Birdən bu son işıq zərrələri də elə bil zülmətə hopur, aləm yenə də qaranlığa cumurdu.
Hopdu ruhumuza bayatılardan; Nəğməyə bənzəyən ləhcələrimiz.
◊ Qanına-canına hopmaq – bax qanına yerimək (keçmək, işləmək) 2-ci mənada (“qan”da).