1. Kölgə düşmüş yer, kölgə olan yer; kölgə, kölgəli yer. Kölgəlikdə oturmaq. Kölgəlikdə yatmaq.
– Gorus dağının qaşında Nəbini isti vurur, bir kölgəlik tapıb uzanır. “”.
Məxməri ormanlarda çiçək dərdiyin yerdə; Baxarsan, çiçəklər var, açar kölgəliklərdə.
İnsan ayağı dəyməyən bu yerlərdə gündüzlər özünü kölgəliyə verən at, eşşək ağnamış, künclərdə toyuq-cücə eşələnib torpağı atım-atım eləmişdi.
2. Kölgə üçün düzəldilən hər şey. Kölgəlik düzəltmək.
// sif. mənasında. Kölgə üçün olan, kölgə salmaq üçün əkilən.
Qoca kişi kölgəlik ağacın dibindəki çarpayını göstərdi…
// Talvar, alaçıq, dəyə və s. Kölgəlik düzəltmək.
3. bax günlük 3-cü mənada.
Ramazan şapkasının kölgəliyini qaldırdı, ətrafa baxabaxa müdirin otağını tapdı.
