1. Kəramət sahibi, kəraməti olan; mərhəmətli, xeyirxah, lütfkar.
2. köhn. Möcüzəli, ecazkar. O vaxtdan mənim ağzım olub kəramətli. “M.N.lətif.
” Sultanlara, xaqanlara baş əyməyən əsla; Dərviş kəramətli qələndər yenə varmı?
KƏRAMƏTLİ
sif.
1. Kəramət sahibi, kəraməti olan; mərhəmətli, xeyirxah, lütfkar.
2. köhn. Möcüzəli, ecazkar. O vaxtdan mənim ağzım olub kəramətli. “M.N.lətif.
1. Kəramət sahibi, kəraməti olan; mərhəmətli, xeyirxah, lütfkar.
2. köhn. Möcüzəli, ecazkar. O vaxtdan mənim ağzım olub kəramətli. “M.N.lətif.