1. İş, əməl, hərəkət.
Ey Vidadi, gərdişi-dövrani-kəcrəftarə bax; Ruzigarə qıl tamaşa, karə bax, kirdarə bax.
Xandostu! Amandı, qoyma gəldi; Kirdarı yamandı, qoyma gəldi!
□ Kirdardan düşmək – artıq heç bir işə yaramamaq, yararsız hala gəlmək.
[Səfər kişi:] Demək, mən lazım ola bilərəm, … mən hələ kirdardan düşməmişəm.
2. Səbir, hövsələ. Kirdarım yoxdur.
– Anada o kirdar hanı, telefona gələ, nömrə tapa, belə odlu-odlu danışa.
□ Kirdarı gəlməmək – hövsələsi çatmamaq, səbri gəlməmək, həvəsi olmamaq. [Mehriban] bir istədi ki, Şərifənin gördüyü işi onun əlindən alıb görsün.
Nədənsə buna da kirdarı gəlmədi.
Kirdarını kəsmək – hövsələdən çıxartmaq.
Lakin Şahpəri ilə baş verən hadisə [Şahmarın] kirdarını kəsmişdi.