f. İranın əsas əhalisini təşkil edən xalq
f. 1) fars dili; farsca; 2) farslara aid olan
ə. farsşünaslıq
f. «farsdan doğulmuş» fars nəslindən olan; fars
f. farsdilli
ə. haqqı batindən ayırmaqda mahir olan; ədalətli
ə. və f. ədalətli, ədalətlə, insafla
ə. ədalətli, insaflı
ə. 1) pozuq, pozulmuş, pozğun; 2) araqarışdıran, fitnə-fəsadçı
ə. pis işlər görən, günahkar
ə. ayıran, aralaşdıran
ə. 1) ayıran; 2) bölmə; 3) ara(lıq); 4) kiriş və tellərin uzunluğu; 5) işdə ara vermə; tənəffüs
f. 1) meydana çıxmış, xəbər verilmiş; 2) açıq-aşkar; 3) ifşa olunmuş
ə. 1) açan, kəşf edən; 2) başlayan, başlayıcı; 3) ölkələr fəth edən
ə. 1) ibtida, başlancığ; 2) Quranın birinci surəsinin adı
ə. və f. «Fatihə» oxuyan
ə. Peyğəmbərin qızı Fatimənin nəslindən olub Məğribdə və Misirdə hakimiyyət sürən sülalənin nümayəndəsi; həmin sülaləyə mənsub
FATİR1 ə. yaradan; xəlq edən. FATİR2 ə. 1) zəif, sınıxmış; 2) məhdud
ə. gözəl iy, ətir
ə. 1) başqalarından irəli; üstün; 2) əla, seçmə
FAYİZ1 ə. 1) daşan, daşqın; 2) bərəkətli; 3) nemətli, nemət sahibi; 4) bir şeyin yüzdə biri. FAYİZ2 ə
ə. 1) fəzilət sahibi, fəzilətli // gözəl əxlaqa malik olan; 2) üstün, yüksək; 3) artıq, çox
ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
FEHRİS(T) ə. bax föhrüs(t)
FE’L ə. 1) iş, hərəkət, əməl; 2) həqiqət, gerçəklik; 3) fitnəfəsad; 4) qrammatikada: hal və hərəkət bildirən nitq hissəsi
FE’LƏN ə. işdə, həqiqətdə; sözlə deyil, işlə
FE’Lİ ə. 1) işlə, işə aid olan; 2) qrammatikada: felə aid olan, feildən düzələn
FEY’ ə. qiymət. Fey’i-miri dövlət qiyməti
ə. böyük səhra, çöl
ə. 1) qərar, hökm; 2) həll, həlletmə
ə. və f. həll oluna bilən
ə. 1) bərəkət, bolluq; 2) ləzzət, həzz; 3) xeyir, fayda, əhəmiyyət; 4) nemət
ə. və f. feyz yurdu, bərəkət ölkəsi
ə. 1) feyz və bərəkət dolu, çox feyzli; 2) bolluq, firavanlıq
ə. və f. feyz, bərəkət yağdıran, bolluq gətirən
ə. və f. feyz verən, müvəffəqiyyətə səbəb olan
ə. və f. bax feyznak
ə. və f. feyz, bərəkət verən, bolluq gətirən
ə. və f. bolluğa çatan, firavanlıq içində olan
ə. və f. feyz, bərəkət yetirən
ə. 1) dan vaxtı, səhər tezdən; 2) Günəş çıxmazdan qabaq göydə görünən qırmızılıq; şəfəq. Fəcri-şimal şimal şəfəqi; qütb parıltısı
FƏCRÜL’İSLAM ə. islam dininin ilk dövrü, islamın şəfəq çağları
FƏDA’ ə. 1) qurban; 2) əvəz, bələd
ə. məslək uğrunda öz həyatını qurban verən və ya qurban verməyə hazır olan
FƏDA’KAR ə. və f. bir işi can-başla yerinə yetirən
FƏDA’KARANƏ ə. və f. fədakarcasına, can-başla
ə. 1) cütə qoşulan bir cüt öküz; 2) bir gündə bir cüt öküzlə şumlanan sahə
ə. «fail» c. 1) işləyənlər, edənlər; 2) təsir edənlər; 3) t. fəhlə
ə. …gəldikdə, …gəlincə, qaldı ki…