KOĞA

is. məh. Bir şeyi tutub çəkmək üçün ucu qarmaqlı ağac; qarmaq. Təndir koğası. Çoban koğası. Alma ağacının budağını koğa ilə əymək.
□ Koğaya dönmək – əyilmək, bükülmək.
Yarın həsrətindən, dünya qəmindən; Əyilib qamətim koğaya döndü. Molla Cümə.

KOFTALIQ
KOĞUŞ

Digər lüğətlərdə