KOĞA

is. məh. Bir şeyi tutub çəkmək üçün ucu qarmaqlı ağac; qarmaq. Təndir koğası. Çoban koğası. Alma ağacının budağını koğa ilə əymək.
□ Koğaya dönmək – əyilmək, bükülmək.
Yarın həsrətindən, dünya qəmindən; Əyilib qamətim koğaya döndü. Molla Cümə.

KOFTALIQ
KOĞUŞ

Digər lüğətlərdə

-альн-(ый) клеи́льня несознава́емо перетупи́ть фразёрский гнать, выталкивать в три шеи днёвка запра́шивать неподвла́стный разруши́тельный тяп да ля́п химизи́ровать эндеми́я брокат муслин commissioner decennia discontinuity dish launch window pamphletize proofreading transductor окашивать раут