1. Yerinə yetirilməsi, icrası vacib olan, zəruri olan; mütləq.
…Bayramda həlviyyat xonçası üstə bir əlbisəlik ipək parça labüd gedəcəkdir.
// Mütləq olmalı olan, qaçılmaz, qarşısıalınmaz, zəruri.
□ Labüd olmaq – vacib olmaq, zəruri olmaq.
[Mürtəce ünsürlər] xalqın və məmləkətin tərəqqisi üçün labüd olan bu məsələlərin həllini tələb edən hər kəsi … töhmətləndirirlər.
2. Məcbur, çarəsiz, əlacsız, naçar, istəristəməz, məcburiyyət qarşısında.
[Şah Abbas:] Ona binaən labüddəm ki, talaqınızı verib cümlənizi azad edim ki, hər kəsə meyliniz olsa, ona ixtiyar edəsiniz.
Sabira, torpağa saldı sayə rəna dilbərim; Gər mələk olsam da, labüd səcdeyi-xak eylərəm.
□ Labüd qalmaq – zəruriyyət qarşısında məcbur olmaq, əlacsız qalmaq, çarəsiz qalmaq.
Mən labüd qaldım, [hamballara] deyim ki, bir surətdə ki, bunlar bizə qulaq asmırlar, bizə bunların xidməti heç lazım deyil.
Pul çox, amma xərc eləməyə yer tapmayırıq, labüd qalıb, pullarımızı xarici vilayətlərdə xərc eləyirik.