1. Səfər edən, səfərə gedən; səyahətə çıxan adam; səyahətçi.
Keçdi çox illər, olmadı orda; Bir müsafir gəlib sirab olsun.
2. Mehmanxanalarda, karvansaralarda və s.-də müvəqqəti yaşayan adam.
Tiflisdə İsmailiyyə mehmanxanasının üçüncü nömrəsinə iki nəfər müsafir düşmüşdü.
Geniş pilləkənlərlə üzüaşağı müsafirlər düşürdülər.
// Qonaq.
İndi yanımca gəl, yapış əlimdən; Bir Muğan qızına müsafir gedək.
Dostum, sənin yüz kərə olmuşam müsafirin; Durur ayaq izlərim torpağında, daşında.
Əziz müsafir üçün hərə bir tədarük görmüşdü.
□ Müsafir etmək – birini qonaq saxlamaq.
[Seyyid:] Xof etmə, bacı, sən mən seyidi müsafir etdin.
Müsafir otağı – qonaq otağı.
[Ərən:] Haman qullar xörəkləri müsafir otağına daşımağa başladılar.
