1. Öz ləyaqətini, üstünlüyünü hiss edən, mənlik hissi olan; qürurlu, vüqarlı.
[Rəmzi:] Alp Arslan, o məğrur insan; Geri dönmüş, sanırım, Ceyhundan.
// İs. mənasında.
[Salman] məğrurlara … xəlvətcə güzəştə gedir, üzlərinə gülümsəyirdi.
// məc. Əzəmətli, möhtəşəm, qürurlu.
[Attal:] Hər yerə at sürdük, bu məğrur dünya; Duz ilə, çörəklə çıxdı qarşıya.
İstəməm, axmasın gözlərin yaşı! Çatılmasın məğrur ölkəmin qaşı!
// Zərf mənasında. Əzəmətlə, həşəmətlə, qürurla.
Budur Qız qalası, gözəl abidə; Onun məğrur duran qədim tağları.
Üstünə alovdan yağır bir yağmur; Sənsə qala kimi durmusan məğrur.
2. Başqalarına xor baxan, lovğa, təkəbbürlü, təşəxxüslü, iddialı.
Məğrursan, ey gül, xəbərin yoxdur özündən; Əyyami-xəzan gəlsə, xəbərdar olacaqsan.
