İşıq düşər qar üstünə, parıldar; Tapdalayan vaxtda onu xarıldar.
…Şərq buludları altun kimi parıldayır, Ay və ulduzlar sönük bir halda gözdən itirdi…
Dağlar, çəmənlər geyinər al, yaşıl; Yerlər, göylər parıldar işıl-işıl.
Mavi göylərdə axşam günəşinin son işıqları parıldayır.
// Az işıq vermək, işıq saçmaq, işarmaq, şəfəqlənmək.
◊ Gözləri parıldamaq – bax göz.
